अचम्म ! भारतमा खाएर म्यान्मारमा सुत्छन् यहाँका मुखिया

के तपाईले कुनै त्यस्तो गाउँको बारेमा सुन्नुभएको छ, जहाँका मुखिमा एक देशमा खाना खाएर अर्को देशमा सुत्न जान्छन् ।

यदि सुन्नुभएको छैन भने भारतमा एउटा यस्तो गाउँ छ जुन गाउँ जति सुन्दर छ, त्यो भन्दा बढी यो गाउँसँग जोडिएका रोचक इतिहास छ ।

भारतको एउटा गाउँ ‘लोंगवा’ जसको आधी भूभाग भारतमा पर्छ भने आधि भू–भाग म्यानमारमा पर्छ । यस गाउँको एक अर्को खास इतिहास छ । यहाँ रहने मानिसहरुका बीच निकै ठूलो दुश्मनी थियो । यो दुश्मनी भने सन १९४० पछि भने प्रतिबन्ध लागेको बताइन्छ ।

लोंगवा नागााल्याण्डको मोन जिल्लामा पर्छ । यो म्यानमारसँग जोडिएको यो गाउँ हो । यहाँ आदिवासीहरुको बसोबास छ । प्राचीन कालमा त्यहाँका बासिन्दा जमिन कब्जा गर्न बालबच्चादेखि बृद्धवृद्धासम्म लडाईमा होमिन्थे ।

सन १९४० भन्दा पहिले ‘कोंयाक’ आदिवबासी आफ्नो सन्तानको रक्षाका लागि तथा जमिन हडप्न अरुको शिर काट्ने सम्मको हिंसा मच्चाउथे । यी आदिवासीहरुको धेरै वस्ती पहाडी क्षेत्रमा थियो । जसका कारण दुश्मनमाथि हमला गर्न सहज होस् । दुश्मनहरु आएको सहज जानकारी हुन सकोस् ।

यस्ता हिंसात्मक गतिविधि बढ्दै गएपछि सन १९४० पछि पूर्णरुपमा प्रतिबन्ध लगाइएको हो । त्यहाँका बृद्धबृद्धाका अनुसार सन १९६९ पछि यस्ता कुनै घटना भएका छैनन् । त्यसताका यस्तो हिंसा रोक्न यो गाउँलाई दुई भागमा बाँडियो । सीमानको एक क्षेत्रमा बर्मीज (म्यानमार)को भाषा र अर्को क्षेत्रमा हिन्दी भाषीहरुको बसोबास हुन थाल्यो ।

कोयाक आदिवासीमा मुखिया प्रथाको चलन थियो । मुखिया धेरै गाउँमा प्रमुख हुन्थे । उनका एक भन्दा बढी पत्नी पनि हुन्थे । उनीहरुलाई जति वटा विवाह गरे पनि छुट थियो । तत्कालीन एक मुखिया जसको घर भएको स्थानबाटै उक्त सिमाना छुट्याइएको थियो ।

त्यसकारण यहाँका मुखिया खाना भारतमा खान्थे भने सुत्न म्यानमार पुग्ने गरेको बताइन्छ । यस गाउँका मानिसहरुको भारत र म्यानमार दुबै देशको नागरिको रहेको बताइन्छ । उनीहरु विना पासपोर्ट–भीषा दुबै देशको यात्रा गर्न सक्दछन् ।