काठमाडौं-लमजुङका एक युवकको वैदेशिक रोजगारीमा क्यानडा जाने सपना चकनाचुर बनेको छ। दलाललाई विश्वास गरेर भारतको दिल्ली पुगेका उनले २२ हजार ५९ अमेरिकी डलर गुमाएका छन्। दलालको विश्वासमा पर्दा उनलाई पुर्‍याउन गएका बा र मामाको झन्डै मिर्गौला गुमेको थियो।

गत वर्ष पुसमा उनको भेट क्यानडा लैजाने दलालसँग भयो। दलालको सल्लाहअनुसार उनी तयारीमा जुटे। यस क्रममा उनले क्यानडामा रहेका नेपालीसँग फोनमा कुराकानी पनि गरे। अनि ढुक्क भएर माघ २२ गते दिल्लीतर्फ उडेको अन्नपूर्ण पोस्टमा खबर छ ।

दिल्लीमा ती युवकको भेट नुवाकोटका योगेश सापकोटासँग हुन्छ। उनलाई सापकोटाले दिल्लीस्थित एक होटलमा पुर्‍याउँछन्। होटलमा अन्य दुई नेपाली र भारतीय नागरिक पनि हुन्छन्।

ती युवकलाई सापकोटालगायतले क्यानडाको भिसा लगाउन २२ हजार अमेरिकी डलरको व्यवस्था गर्न सुझाव दिन्छन्। युवकका बाबु लमजुङको एक विद्यालयका शिक्षक हुन्। बाबुलाई दलालले भनेअनुसारकै पैसा ल्याउन भन्छन्। दलालले इलेक्ट्रोनिक ट्राभल अथोराईजेसन (ईटिए) मार्फत क्यानडाको भिसा लगाउने आश्वासन दिएका थिए। छोराले क्यानडा जाने रहर गरेपछि ती युवकका बाबु र मामा २२ हजार ५९ डलर लिएर दिल्ली उडे माघ २९ गते। दिल्ली पुगेपछि दलालले युवकलाई इन्दिरा गान्धी विमानस्थलमा राख्छन्।

बाबु र मामालाई भने गुडगाउँस्थित एक होटलमा पुर्‍याउँछन्। दलालले विमानस्थलमा सेटिङ गराउने कर्मचारी गुडगाउँमा आउने र पैसा उनीहरूलाई बुझाउनुपर्ने बताउँछन्। होटलमा बाबु र मामालाई चिया, चिसो र पानी खुवाउन कर गरे पनि उनीहरूले पिउँदैनन्। पैसा बोके–नबोकेको बुझ्न दलालले होटलमा पैसा देखाउन भन्छन्। डलरको बिटो देखेपछि दलालहरू ढुक्क हुन्छन्।

युवकका बाबु र मामा झन्डै दुई घन्टा कुरेपछि चिया खान बाध्य हुन्छन्। चियाको दुई सुर्को लगाउनेबित्तिकै दुवै जना बेहोस हुन्छन्। तर दलालले मिर्गौला र हस्पिटलको कुरा गरेको सुन्छन्।

क्यानडाको भिसा कुरिरहेका युवक रातको ११ बजेसम्म विमानस्थलमै बस्छन्। कुनै खबर नआएपछि राति १२ बजे निराश हुँदै होटल पुग्छन्। भोलिपल्ट एक युवकले फोन गरेर बाबु र मामा होटलमा बेहोस अवस्थामा रहेको खबर दिएपछि उनी गुडगाउँस्थित होटल पुग्छन्। होटलमा दुवै जना बेहोस देखेपछि ती युवाको चेत खुल्छ। मानव तस्करले लुट्नकै लागि क्यानडाको सपना देखाएका रहेछन् भन्ने थाहा पाउँछन्। बाबु र मामालाई उपचार गराएर उनी नेपाल फर्किछन्।

नेपाल फर्केपछि पीडित युवक, उनका बाबु र मामा केन्द्रीय अनुसन्धान ब्युरो पुग्छन्। अहिले यो घटनाको अनुसन्धान मानव बेचबिखन ब्युरोले गर्दै आएको छ। मानव तस्करले ती युवाका बाबु र मामाले लगेका २२ हजार ५९ डलर, नेपाली ३५ हजार र भारतीय १५ हजार रुपैयाँ लुटेको बयान दिएका छन्।

प्रहरीको मानव बेचबिखन ब्युरोले दलालमध्येका नुवाकोटका सापकोटालाई गत बुधबार बनेपाबाट पक्राउ गरेको छ। पीडित युवकले आफूलाई दिल्लीस्थित विमानस्थलमा रिसिभ गर्न सापकोटा पुगेको साबिती बयान दिएपछि ब्युरोले उनलाई पक्राउ गरेको हो। ब्युरोका एसपी अनुपमशमशेर जबराका अनुसार क्यानडा जाने सपना बोकेका ती युवक अहिले पनि सामान्य हुन सकेका छैनन्।

‘यो घटनाको अनुसन्धानमै छौं’, जबराले भने, ‘भारतीयसहित केही फरार भएकाले उनीहरुलाई पक्राउ गरेपछि थप रहस्य खुल्छ।’ मिर्गौलाको प्रसंग कहाँबाट आयो भन्ने प्रश्नमा जबरा भन्छन्, ‘ती युवकका बाबु र मामाले पटकपटक हस्पिटल र मिर्गौला शब्द सुनेकाले पनि उनीहरु मिर्गौला झिक्ने योजनामा रहेको आशंका गरेका हुन्।’

बाँचुन्जेल नेता शीर्षकमा पत्रिकाले अर्को समाचार छापेको छ । कम्युनिस्ट नेता मोहनविक्रम सिंह ८५ वर्षका भए। उनी यसै साता नेकपा (मसाल) को महासचिवमा चयन भएका छन्। काठमाडौं थानकोटस्थित ग्रिन पार्टी प्यालेसमा भूमिगत शैलीमा सम्पन्न पार्टीको आठौं महाधिवेशनले उनलाई पाँच वर्षका लागि महासचिवमा चयन गरेको हो।

सिंह ०३१ सालदेखि निरन्तर पार्टी नेतृत्वमा छन्। त्यसयताको ४४ वर्ष (एक वर्ष आन्तरिक कारबाही) सिंह निरन्तर शीर्ष नेतृत्व (महासचिव पद) मा छन्। उनी ०५७/०५८ सालमा केही समय कारबाहीमा पर्दा मात्र नेतृत्वमा रहेनन्।

सिंहलाई महाधिवेशनमा पार्टीभित्र टक्कर दिने नेतै देखिएनन्। अन्य केही नेताले भित्री आकांक्षा देखाए पनि सिंहसामु नेतृत्वको दाबी गर्ने हिम्मत कसैले गरेनन्। यसरी सिंह पाँचौंपटक महामन्त्री भए।

‘केन्द्रीय समितिमा नयाँ पुस्ताका पनि चुनिनुभएको छ, हामी पुराना पुस्ताका पनि छौं,’ सिंहले अन्नपूर्णसँग भने, ‘नेतृत्वको निर्णय महाधिवेशनले गर्ने हो। आवश्यकताले कसलाई दिँदा उपयुक्त हुन्छ भन्ने ठान्छ, उसैलाई दिने हो, मलाई आवश्यकता ठान्यो अनि आफैंले नेतृत्व लिएँ।’

सिंह २०१४ सालदेखि नै नेकपाको केन्द्रीय समितिमा छन्। वयोवृद्ध सिंहले नेतृत्व नछोड्दा नेताहरू पदमा बस्न निकै लालायित हुँदा रहेछन् भन्ने सन्देश गएको छ। सिंह भने साथीहरूको विश्वास र आफ्नो सक्रियताले नेतृत्वमा रहिरहेको जिकिर गर्छन्। उनी भन्छन्, ‘लेनिनवादी सिद्धान्त भनेको नेतृत्वमा भरसक निरन्तरता हुनुपर्छ भन्ने हो। आवश्यकताअनुसार परिवर्तन पनि हुन सक्छ। तर साथीहरूको विश्वास र आफ्नै सक्रियताले मैले फेरि नेतृत्व पाएको हुँ।’

सिंह त उदाहरण मात्र हुन्। नेपालका अन्य राजनीतिक दलभित्र पनि नेतृत्वमै टाँसिरहन चाहने धेरै नेता छन्। कतिपयले एक दशकदेखि चार दशक लामो समयसम्म नेतृत्व हाँकेका छन्।

नेकपा अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल, नेपाल मजदुर किसान पार्टीका अध्यक्ष नारायणमान बिजुक्छे र माले महासचिव सीपी मैनाली वामपन्थी राजनीतिमा लामै समयदेखि नेतृत्वमा छन्। यस्तै समाजवादी पार्टी अध्यक्ष उपेन्द्र यादव र राप्रपा नेपालका अध्यक्ष कमल थापाले पनि लामो समयदेखि पार्टीमा कब्जा जमाएका छन्।

सेक्टर काण्डपछि ०४६ भदौमा तत्कालीन नेकपा (मशाल) का महामन्त्री मोहन वैद्य (किरण) ले सुम्पेयता दाहालले नेतृत्व छोड्नुपरेको छैन। पार्टीको नाम पटकपटक फेरियो, तर पार्टी हाँक्ने जिम्मेवारी दाहालकै काँधमा छ।

दाहालले नेतृत्व गरेको नेकपा (मशाल), नेकपा (एकता केन्द्र), नेकपा (माओवादी), एकीकृत (माओवादी), माओवादी केन्द्र हुँदै अहिले नेकपा बनेको छ। दाहाल उनले एकल अध्यक्षदेखि सामूहिक नेतृत्वसम्म गरिरहेका छन्।

उनले गत वर्षदेखि हालका प्रधानमन्त्रीसमेत रहेका केपी ओलीसँग सामूहिक नेतृत्वमा पार्टी हाँकिरहेका छन्। तत्कालीन एमालेसँग एकता गरेपछि उनले आफ्नो भूमिका कमजोर भएको ठानेका त छन्, तर अधिकार खोजीमा उनका पछिल्ला अभिव्यक्ति ‘प्रखर’ रूपमा आउन थालेको छ। दाहालले कहिले महामन्त्री त कहिले अध्यक्षका रूपमा निरन्तर पार्टी नेतृत्व हाँकेको तीन दशक बितेको छ। उनी अझै नेकपाको एकता महाधिवेशनबाट एकल नेतृत्व गर्ने योजनामा छन्।

निरन्तर नेतृत्वमा रहने अर्का नेता हुन् माले महासचिव सीपी मैनाली। उनी ०३५ देखि ०३९ सम्म तत्कालीन मालेको महासचिव थिए। ०५४ मा एमाले छाडेर मैनाली, वामदेव गौतमलगायतले माले पुनर्गठन गरे। वामदेव ०५८ मा एमालेमै फर्किए। तर मैनाली फर्किन मानेनन्। उनले आफ्नै नेतृत्वमा सानो समूह सञ्चालन गरिरहे। माले ०५८ सालयता मैनालीकै नेतृत्वमा छ।

नेपाल मजदुर किसान पार्टीका अध्यक्ष नारायणमान बिजुक्छे पनि निरन्तर पार्टी नेतृत्व सम्हाल्ने नेता हुन्। ८२ वर्ष पार गरिसकेका बिजुक्छे नेमकिपाको सुरुदेखि एकछत्र नेतृत्वमा छन्। ०३१ सालमा नेपाल मजदुर किसान संगठनको नेतृत्वमा रहेका बिजुक्छे ०४६ पछि पार्टी आकारमा आएको नेमकिपा नेतृत्वमा छन्। उनले गत संसद्को चुनावमा नउठेर पुस्ता हस्तान्तरण गरे। तर पार्टी नेतृत्व भने कब्जामै राखेका छन्।

नयाँ शक्ति र संघीय समाजवादी फोरम मिलेर बनेको समाजवादी पार्टीमा पनि उस्तै अवस्था छ। उक्त पार्टीको अध्यक्षमा उपेन्द्र यादव छन्। सुरुमा एनजीओ बनाएका मधेसी जनअधिकार फोरमलाई यादवले ०६३ सालदेखि पार्टी बनाए। त्यसयता उनले पार्टी नेतृत्व छोडेका छैनन्। उनले बेलाबखत अन्य पार्टीसँग एकता गरेका छन्, पार्टी नाम फेरका छन् तर नेतृत्व छोडेका छैनन्।

डा. बाबुराम भट्टराई नेतृत्वको नयाँ शक्तिसँग एकतापछि भट्टराईलाई संघीय परिषद्को अध्यक्ष बनाएर यादवले कार्यकारी अध्यक्ष आफैंले राखेका छन्।

चालीसको दशकमा नेतृत्व सहज हस्तान्तरण गरेका कम्युनिस्ट नेता मोहन वैद्यको हकमा पनि पछिल्लोपटक नेतृत्व आफैंमा सीमित राख्न खाजेको आरोप लाग्न थालेको छ। तत्कालीन माओवादी विभाजनपछि ०६९ सालमा वैद्यकै नेतृत्वमा नयाँ पार्टी गठन भएको थियो। त्यसपछि वैद्य पनि निरन्तर पार्टी नेतृत्वमा छन्। उनी अहिले नेकपा (क्रान्तिकारी माओवादी) को महासचिव छन्। पहिले अध्यक्षात्मक प्रणालीमा रहेको उनको पार्टीले केही समय अगाडि राष्ट्रिय सम्मेलन गरेर महासचिव प्राणालीमा गएको हो।

राप्रपा नेपालका अध्यक्ष कमल थापा नेतृत्व हस्तान्तरण गर्न नचाहने नेतामै गनिन्छन्। उनले पनि ०६४ सालदेखि पार्टी नेतृत्वमा एकछत्र राज गरिरहेका छन्।

कांग्रेसमा भने गिरिजाप्रसाद कोइराला छँदासम्म उनकै कब्जामा पार्टी थियो। निरन्तर १३ वर्ष सभापति बनेका कोइराला पार्टी सभापति रहेका अवस्थामा दिवंगत भए।