धेरै कुरा सझिन सक्ने व्यक्ति ‘मेमोरी किङ’का रुपमा अर्पण शर्मा चिनिन्छन् । उनले सन् २०१५ मा धेरै कुरा सम्झेर देखाएपछि गिनिज बुकमा नाम दर्ता गराएका थिए । यसका साथै उनी नेश्नल युथ अवार्ड विजेता, हिमाल इन्टरनेशनल अवार्ड विजेता, युथ विलेन्सी अवार्ड, युथ विलेन्सी अवार्ड २०७८ बाट पनि उनी सम्मानित भएका छन् । २०४६ सालमा झापामा को भद्रपुरमा जन्मिएका उनले व्यवस्थापन संकायमा स्नात्तकोत्तर गरेका छन् । बुवा मोहन प्रसाद कट्टेल र आमा खिना शर्माको कोखबाट अर्पणको जन्म भएको हो । सुरुमा योग ध्यान गर्ने क्रममा श्वासप्रशास विधि नमिल्दा उनको कानमा समस्या देखिएपनि पछि धेरै योग गर्दा प्रणायम गर्ने बानी बसेकै कारण उनमा सम्झन सक्ने क्षमता बढेको थियो । एकैपटक ४२ वटा वस्तु सम्झिएर गिनिज बुकमा नाम लेखाएका अर्पण शर्मासँग खबरहबका लागि सुवास प्रधानले गरेको कुराकानीको सम्पादित अंशः

तपाइको ट्रेनिङको कारणले विद्यार्थीको मेमोरी पावर कत्तिको बढेको छ ?

सुरुमा आउदा मैलै मन्त्र दिन्छु । अनि त्यहि मन्त्रबाट हामी पनि मेमोरी बढाउछौ भन्ने सोच बोकेर उँहाहरु आउँनुहुन्छ । हामी ग्यारेन्टी नै दिएर सुरुमा शब्द सम्झिन सिकाँउछौ । दश बाह्र शब्द सम्झिन नसकिने त्यहि दिमागले करिब १÷२ घण्टा पछि १०० देखि २०० वटा शब्द त सम्झिहाल्नुहुन्छ । यसबीचमा हामी ४५ मिनेटको मेडिटेसन गराउँछौ । ४५ मिनेटकै मेमोरी सेसन गराउछौ । सिक्दै जादा धैरै सम्स्या आउँछन् । हामी अझै प्रयास गराँउछौ । शब्द याद गर्न नसक्नेले १२ दिनमा किताब नै याद गर्न सक्छ । यो कुरालाई हामीले ट्यालेन्ट भनेर भन्न मिल्दैन । यो सबै क्षमताकै कारण भएको हो । यहि क्षमताकै कारण धैरै विद्यार्थीले सरकारी जागिरमा नाम निकाल्नु भएको छ ।

पढ्ने सहज विधी के हो ? कसरी पढ्ने ?

हाम्रो समाजमा पढ्ने विधि छैन । विद्यार्थीलाई पढ् पढ् मात्र भनेर त हुदैन । कसरी पढ्ने भनेर सिकाउनु पर्छ । पढ्ने विधी हुन्छ, त्यही विधि हाम्रो जीवनमै प्रयोग गर्न सकिन्छ । एक दिन मात्र गरेर हुने कुरा होइन । घोकेर पनि सम्झिन त सकिन्छ । तर त्यो विधि त्यति दीर्घकालीन हुदैन । चित्र हेरेर पढ्न सकियो भने ९० प्रतिशत मेमोरी होल्ड गर्छ । घोक्नु भन्दा चित्र हेरेर पढ्नु प्रभावकारी मानिन्छ ।

यदि तपाई सरकारको कुनै पदमा काम गर्न पाउनुभयो भने कुन कुरालाई बढी प्राथमिकतामा राख्नुहुन्छ ?

पहिलो प्राथमिकता मेरो सबै विद्यार्थीलाई एकाग्रता र फोेकस कसरी गर्न सकिन्छ भनेर सिकाउनुपर्छ भन्ने लाग्छ । जब विधी अनुसार हामी यो कुरा लागु गर्छौ । त्यसपछि दिमाग यति धेरै राम्रो हुन्छ, विद्यार्थीले प्रश्न हेरेर उत्तर लेख्न कुनै ठुलो कुरा नै हुदैन । दोस्रो कुरा मेमोरी पावरमा काम गर्थे । विद्यार्थीलाई सर्टिफिकेट ल्याउनु चाहिने कुरा नै इन्फरमेसन रिसिभ एन्सरसिटमा लेख्नु मात्र हुदैन, यो त एकदम सानो कुरा हुन्छ । किताबको कोर्स केही वर्षमै परिर्वतन गर्न नसकेपनि मेमोरी पावर सजिलो बनाइदिनु पर्छ । दश घण्टामा पढ्ने कुरा एक घण्टामै पढ्न सक्ने बनाइदियो भने बाँकी नौ घण्टा त क्रियटिभिटिमा जान्छ । यसरी विधि अनुसार अघि बढ्थे ।

मेमोरी पावर बढाउन खानपिनमा पनि ध्यान दिनुपर्छ भनिन्छ नि ?

हो, खानाले पनि धेरै प्रभाव पार्छ । खनेकुरामा ध्यान दियौ भने मेमोरी बढाउन र स्वास्थ रहन मद्दत गर्छ । मेरो बारेमा कुरा गर्दा म बिहान उठ्ने बित्तिकै ड्राई फ्रुट्स खान्छु । खानामा मकैको च्याखला वा ब्राउन राइस खान्छु । फलफुल र सागपातले पनि मेमोरी बढाउन मद्धत । तपाइले जस्तो खानुहुन्छ, दिमाग पनि त्यहि अनुसार वृद्धि हुने हो । त्यसैले प्याकेजिङर ड्राई फूड नखान आग्रह गर्छु ।

तपाइकाे सोच कार्यान्वयन हुँदा के फरक भएकाे पाउनु भएकाे छ ?

मेरो विद्यार्थीहरु पास भएको रिजल्ट लिएर आउदा खुसी लाग्छ । मैले आफनो सुरुका दिनमा कसरी सघर्ष गर्थे र पछि विधिहरु अपनाउदा कति सजिलो भयो भन्ने मलाई राम्रोसँग अवगत छ । यो हेर्दा सानो तर असाध्यै महत्वपूर्ण कुरा हो । यसले मलाइ अझै काममा वृद्धि गर्न सहयोग गरेको छ । मेले गरेको कामबाट रिजल्ट पाउदा खुसीसँगै सन्तुष्ट पनि हुन्छु ।

तपाइले प्रहरीलाई समेत तालिम दिनु भएको छ भन्ने सुनियो, प्रतिक्रिया कस्तो पाउनु भयो ?

प्रहरीले विशेष याद गर्नुपर्ने त गाडीको नम्बर हो । उहाँहरुलाई मैले प्रत्यक्ष रुपमा नै देखाएर सिकाउने कोसिस गरे । शब्द र नम्बर याद गर्न पनि सिकाए । प्रतिक्रिया पनि राम्रो दिनुभयो । उहाहरु खुसी हुनुभयो । त्यही ठूलो कुरा हो ।

हरेक व्यक्तिभित्र क्षमता हुन्छ, त्यसलाई कसरी विकास गर्नुपर्ने हो ?

हरेक व्यक्तिभित्र क्षमता त हुन्छ नै । आफैँले पनि विकास गर्नुपर्छ । क्षमताको बीउ भए आफुले रुख बनाउने कोसिस गर्नु पर्छ । जति प्रयास गर्दै गयो त्यति क्षमता विकास हुने हो । जन्मदै कोही जानेर आएको हुँदैन । हामीले आफनो क्षमतालाई जति प्रयोगात्मक बनायो त्यति नै विकास हुन्छ ।

तपाइले गिनिज बुकमा रेकर्डका लागि तयारी कसरी गर्नु भएको थियो ?

म बिहान ४ बजे उठेर मेडिटेसन गर्थे । प्राणायम गर्थे । अनुलोम विलोम मात्र ३ घण्टा गर्थे । मैले गर्ने कामको मात्रा बढाएको थिए । म दिनकोे २ बजे मात्र खाना खान्थे । प्रिवारसँग भेट पनि खाना खाने बेला मात्र हुन्थ्यो । प्रायः म आफनै कोठामा हुन्थे । मेडिटेसन, प्राणायम विधि र मेमोरी बढाउने विधिले गर्दा नै सफल भए ।

यस्ताे परिवर्तित सोचले सफल हुँदाको अनुभव कस्ताे हुन्छ ?

सबैभन्दा ठूलो कुरा विद्यार्थीहरु रिजल्ट लिएर आउँदा खुसी मात्रै हाेइन उनीहरुले जीवनमा अघि बढ्ने हाैसला बटुल्छन् । मैले सानो सहयोग र उपाय सिकाउँदा उहाँहरु आफूले पाएको सफलतामा रमाउनुहुन्छ । अर्कालाई खुशी बनाउँदा जति सन्तुष्टि मिल्छ । त्यो विरलै हुन्छ । मैले आफनो सुरुका दिनमा गरेकाे सघर्ष, विधिहरु अपनाउदा कति सजिलो भयो, त्यो मलाई राम्रोसँग थाहा छ । यस्तै पीडा अरुलाई पनि छ भनेर मैले यसलाई अरुमाझ पनि फैलाउने योजना बनाएको हुँ । आफुले गरेको कामबाट सबैले राम्रै रिजल्टको आशा राखेका हुन्छन, मेले गरेको कामबाट राम्रो रिजल्ट पाउदा खुसीसँगै सन्तुष्ट पनि छु ।