काठमाडौँ बसन्तपुरकी सुमिका बज्राचार्य टेलिभिजनमा समाचार पढ्थिन् । यसबाहेक उनले व्यापारिक वस्तुहरूको विज्ञापनमा मोडलिङ पनि गरिन् । यतिले पनि उनको चित्त रमेन । मिस नेपालको प्रतिस्पर्धामा उत्रिइन् ।

रङ्गिन दुनियाँमा रमाइरहेकी उनलाई लाग्थ्यो– ‘रुचिका यिनै विषयलाई मैले मेरो जीवनको मार्ग बनाउनुपर्छ ।’ सुमिकाको योजना समयलाई मञ्जुर भएन् । समयको आँधीले उनलाई कल्पनासम्म नगरेको पेशामा हुत्याइदियो । सुमिका अहिले तीन सय यात्रु बोक्ने एयर बसमा एयर होस्टेजको हेड सुपरभाइजर छिन् । फस्ट क्लास र बिजनेस क्लासका यात्रुहरूको खातिरदारी गर्दै उनी संसारभर घुमिरहेकी हुन्छिन् ।

दिनैपिच्छे नयाँनयाँ मान्छेको संगत, नयाँनयाँ ठाउँको दृश्यावलोकन, पाँचतारे होटलको बसाइ उनलाई यो पेशा उड्ने परीभन्दा कम लागेको छैन । ओमान एयरमा सुमिकाजस्तै एघार नेपाली परीहरू कार्यरत छन् । उनले काम गर्न थालेको पनि दशक नाघ्यो ।

लकडाउनले फेरिएको दैनिकीमा सुधार आउँदै गएको छ । जहाजको उडान कम भएका कारण पेसा सर्वाधिक प्रभावित बन्यो । यद्यपि ओमानमा रहेका नेपाली समुदायले गर्ने सामाजिक काममा आफूहरूलाई व्यस्त राख्ने गरेको उनीहरु बताउँछन् ।

तिमी अर्को जन्ममा के हुन चाहन्छौ ? धेरैको उत्तर हुन्छ– चरा । त्यसो त ओमान एयरमा काम गर्ने नेपाली चेलीहरू योजना बनाएर एयर होस्टेज भएका होइनन् । एकाध मोडलिङ, फेसन डिजाइन हुँदै अधिकांश विद्यार्थी जीवनबाटै एयर होस्टेज हुन पुगेका हुन् ।

प्रसार योगी, बबिता राई, शिष्मा भण्डारी, शीतल मास्के, नसिम प्रधान, पुष्पा गुरुङ र सुष्मिता गुरुङ एक दशकदेखि उडान शयरमा छन् । उनीहरूले कहिले बोइङ त कहिले एयरबसमा काम गर्नुपर्छ । एयरबसमा महिनाको ६ र बोइङमा काम गर्नेले १५ उडानसम्म भ्याउनुपर्छ । उडान अवधिभर १२ घण्टा जागा रहनुपर्छ । महिनामा एक साता आराम गर्ने अवसर पनि पाइन्छ ।

फरक क्षेत्रबाट आएकाले धेरैलाई यो पेशा शुरुमा अचम्म लागेको थियो रे ! उनीहरु भन्छन्– पहिलो उडानमा आफू परिचारिका हुँ भन्नेसम्म पनि ख्याल रहेन । उडान अवधिभर थोरै रोमाञ्चकता र धेरै त्रासले थिचिरह्यो । काममा कतै त्रुटि पो हुने हो कि भन्ने डरले उडानको अनुभव नै भएन । पछि बानी पर्दै गएपछि भने उनीहरूले बल्ल संसार बुझ्न थाले । एकदिन युरोप त एकदिन अमेरिकाको घुमाइले उनीहरूमा अर्कै आनन्दले घर गर्न थाल्यो । नयाँ मान्छेसँगको भेटले आफूभित्र पनि नयाँ सोच आएको अनुभूति हुन थाल्यो । अझ नेपाल रुटमा उडान पर्दा नेपाली दाजुभाइलाई आफू पनि नेपाली हुँ भनेर परिचय दिँदा प्राप्त न्यानोपनले थप उर्जा दिने उनीहरूको भोगाइ छ ।

जहाजको सानो झ्यालबाट संसारका चमत्कारहरु हेर्न पाउँदा यिनीहरु दंगदास पर्दा रहेछन् । भन्छन्– ‘मिलानको रोम, पेरिसको आइफल टावर, लण्डनका प्राचीन स्मारक, जर्मनी, भारत, मलेशिया, श्रीलंका र बैङ्ककको आकासबाट धर्तीमा देखिने दृश्य हेरेर कहिलेकाहीँ त हामी कहालिएका पनि छौँ ।’

यी परीहरूको अनुभवमा आकासबाट देखिने ती बस्तु संसारको सबैभन्दा सिपालु शिल्पीले बनाएको आकृतिभन्दा पनि राम्रो देखिन्छ । यसखाले उत्सुकता र जिज्ञासै जिज्ञासाले भरिएको जागिरमा उनीहरूले कसरी प्रवेश पाए त ? ओमान एयरमा जनशक्ति ल्याउने जिम्मेवारी लिएको एक मेनपावर कम्पनीमार्फत उनीहरु त्यहाँ गएका रहेछन् । तर ओमान एयरबाट छनोटका लागि आएको टोलीले काठमाडौँ र ओमानमा पटकपटक अन्तर्वार्ता लिएर यिनीहरूलाई छानेको रहेछ ।

शारीरिक बनावट, सौन्दर्य, भाषा, दैनिक आहारविहारदेखि पौडी खेल्नसम्म दक्ष सुन्दरीहरु छनौटमा परेका रहेछन् । उनीहरु जसरी खुल्ला आकासमा काम गर्छन्, उसरी नै अवसरले पनि पछ्याउने रहेछ । ओमान एयरमा काम गर्ने सुन्दरी मध्येकी सोफिया चिमोरिया त अमेरिकाको युनाईटेड एयरलाइन्समा यस्तै जागिर पाएर उता लागिछन् ।

अब प्रश्न उठ्छ– यस्तो खाले सौखिन जागिर खानेहरूको पारिश्रमिक चाहिँ कति हुन्छ होला ? हामीले पनि यो जिज्ञासा ती परीहरुसँग राखेका थियौँ । कम्पनीको नियमअनुसार उनीहरूले भत्ताबाहेक प्रति उडान ५ सय रियाल पाउँदा रहेछन् । एक छाक खाना, होटल र हिँडडुलको थप सुविधा पनि पाउने गरेको यिनीहरु बताउँछन् ।

एक हप्ताअघि कसले कहाँको उडान भर्ने रोष्टर तयार हुन्छ । उडानका क्रममा विश्वका हरेक कुना चहारे पनि तिनीहरूले आफ्नो थातथलो चाहिँ ओमानको मस्कटलाई बनाएका छन् । उडान अवधिभर संसारमा देखिएका रोमाञ्चक दृश्यले दिएको आनन्द उनीहरु ओमान उत्रिएपछि भने छियाछिया हुने रहेछ । घरेलु कामदारका रुपमा अवैध बाटोबाट ल्याइएका नेपाली नारीको दर्दनाक अवस्थाका दृश्यले द्रवित बनाउने गरेको यी हवाई सुन्दरीहरु बताउँछन् । केही एयरहोस्टेज एनआरएनको सदस्य भएर आपतविपतमा परेका नेपाली दाजुभाइ, दिदीबहिनीहरूलाई सहयोग गर्ने गरेको खुलाउँछन् ।

यी हवाई सुन्दरीहरूको भविष्यको योजना के छ त ? विवाहिताले पनि काम गर्न पाउने भएका कारण यिनीहरु ढुक्क छन् । सुत्केरी हुँदासम्म कम्पनीले छुट्टी र यथोचित सुविधा दिने गरेको छ । त्यसैले धेरैले घरजम पनि बसाइसकेका छन् । अहिले आफूहरू यही काममा रमाइरहेकाले भविष्यप्रति यिनीहरु चिन्तित छैनन् । तर घर फर्किएर सामाजिक काममा बिताउने इच्छा भने पालेका छन् ।

संसार घुम्ने बानी परेको स्थितिमा भोलि घरमा खुम्चिनु पर्दा बहुलाइने हो कि भन्ने पिरलोले पुष्पालाई अहिल्यै चिमोट्ने गर्छ । नेपालको उडानमा आफ्ना दाजुभाइसँग नेपाली बोलेर उनीहरूसँग दुखसुख साट्दाको क्षण उनीहरूका लागि अति प्रियकर लाग्ने गर्छ । विदेशी जहाज कम्पनीमा नेपाली चेली देख्दा दाजुभाइ पनि दंग पर्ने रहेछन् ।

प्रत्येक एक मिनेटमा एक नेपाली युवा वैदेशिक रोजगारका लागि विदेशिने गरेको डरलाग्दो तथ्यांक सार्वजनिक भएको छ । कति मृत्युको मुखमा पुगेका छन् । अदक्ष कामदारका कारण लाखौँ नेपालीले विदेशी भूमिमा अमानवीय दुःख झेलिरहेका छन् । तर नेपालबाटै गएका यी हवाई सुन्दरीहरु भने आराम र सन्तुष्टिको कामकाजी जीवन बिताइरहेका छन् । यसले सभ्य र शिष्ट काममा पनि नेपाली श्रम विदेशी बजारमा बिक्न सक्ने रहेछ भन्ने पुष्टि गरेको छ नै, त्यसमाथि दक्ष कामदारका लागि वैदेशिक रोजगारी फलदायी हुने सन्देश दिएको छ ।