साँच्चै,
म सपनामा छु
या विपनामा ?
न निदाएको छु,
न म ब्युँझेकै छु।
सायद यो हुन सक्छ,
ऐठन।
यी आँधी-तुफानहरू,
यी हुरी-हुण्डरीहरूले
कुन दिशा लिँदैछन्?
बरालिँदैछु म अन्यमनस्कतामा।
यो तरलताले
म आफैँ तरल भइसकेँ।
यो वाष्पीकरणले
म आफैँ वाष्प भइसकेँ।
उडिरहेको छु बेलगाम।
पिरोलिरहेको छ
यो दिशाहीनताले,
यो अन्त्यहीन सिलसिलाले।
दबाइरहेका छन् घाँटी
मुर्कट्टाहरूले।
मुर्छित छ मन,
चिच्याउन खोजिरहेको छु,
निस्किरहेको छैन शब्द
घाँटीबाट, ओठबाट।
चाहेको छ मनले—
आकाशभरिका ताराहरू,
अञ्जुलीभरिका आशा,
कलकल नदी र झरना,
चम्किला हिमखण्डहरू,
र सगरमाथाको पूर्ण उचाइ।
अब,
छिट्टो टुङ्गियोस् यो
मुर्दाजस्तो परिवेश,
अन्त्यहीन सिलसिला।
सकियोस् तन्द्रा,
अब टुटोस्
ऐठन
-बाजुरा
प्रतिक्रिया