एक बूढो मानिसले युवकलाई रुख चढ्ने र ओर्लने कला सिकाउने गर्थ्यो । युवकहरु अग्लाअग्ला रुखमा चढ्न सिक्थे । एउटा युवक यो कलामा पारङ्गत हुनको लागि आयो । बूढोले भन्यो, रुखमा चढ्दा र ओर्लंदा सावधानी धेरै आवश्यक छ ।

युवकले भन्यो, यसमा कुनचाहिँ नयाँ कुरा छ, यो कुरा सबैलाई थाहा छ । हेर्दा हेर्दै ऊ रुखको सबैभन्दा माथि रहेको हाँगामा पुग्यो । बूढो मानिसले हेरिरह्यो र हिम्मत बढाइरह्यो । जब त्यो युवक झर्न थाल्यो तब बूढो चुपचाप बस्यो । युवक बडो सावधानीले ओर्लिरहेको थियो ।

जब युवक तीन चौथाइ दूरी ओर्लिसक्यो तब बूढोले भन्यो, बाबु सावधान भएर ओर्ल हतार नगर ।

यो कुरा सुनेर युवकले अचम्म मान्दै भन्यो, जब म टुप्पोमा थिएँ तब तपाईं चुपचाप बसिरहनुभयो अब आधाभन्दा धेरै तल आइसकेपछि सावधान हुनको लागि भन्दै हुनुहुन्छ ।

यसमा उसले भन्यो, जब तिमी टुप्पोमा थियौ तब तिमी आफै सावधान थियौ, तर लक्ष्य नजिक देखेर मानिसहरु धेरैजसो असावधानी देखाउने गर्छन् । यसैले मैले तिमीलाई सावधान गराएको हुँ ।

साभार  : ‘प्रेरक प्रसङ्हरु’ पुस्तकबाट