काठमाडौँ – सुनिल शेट्टी ६२ वर्षका भएका छन् । एक सफाइ कर्मचारीका छोरा सुनीलले आफ्नो कलाले देशभर नाम, धन र ख्याति मात्र कमाएनन्, उनका बुबाले एक पटक सरसफाइ गर्ने घर पनि किने ।

सुनिललाई मानिसहरुले इन्डस्ट्री छाड्न सल्लाह नदिएका पनि होइनन् । तर पछि उनी ९० को दशकका सबैभन्दा धेरै पारिश्रमिक लिने कलाकार बनेका थिए ।

सुनील शेट्टीको जन्म ११ अगस्ट १९६१ मा मङ्गलोर (अहिले कर्नाटक)को मुल्की सहरमा भएको थियो। एक मध्यमवर्गीय परिवारमा जन्मेका सुनीलका बुबा वीरप्पा शेट्टीसँग मङ्गलोरमा कुनै काम थिएन, त्यसैले सुनिल ९ वर्षको उमेर हुँदा उनी कामको खोजीमा तुरुन्तै सपनाको सहर मुम्बई आए । मुम्बईमा आएपछि एउटा भवनमा सफाइ कर्मचारी बनेर जुहु क्षेत्रमा ठाउँ बनाए ।

पामबीच स्कूल जुहुको घरबाट केही टाढा थियो, जहाँ सुनील भर्ना भएका थिए। सुनिल यति चकचके थिए कि घरमा दिनहुँ गुनासो आउँथ्यो । तर चकचके हुँदा पनि उत्कृष्ट क्रिकेट खेल्दा सुनिल स्कुलमा चर्चित थिए । विद्यालयको क्रिकेट टोलीको हिस्सा भएर सुनिलले धेरै खेल जितेका थिए । सुनिल एक दिन ठूला क्रिकेटर बन्नेछन् भन्ने स्कूलमा सबैले सोचेका थिए । सुनिलले पनि क्रिकेटर बन्ने सपना देखेका थिए ।

अमिताभ बच्चनले बाल्यकालमा नम्बर दिएका थिए । जुहुमा सुनिल शेट्टी बस्ने ठाउँ नजिकै फिल्मको सुटिङ हुन्थ्यो । एक दिन अमिताभ बच्चन जीनत अमानसँग सुटिङको लागि त्यो ठाउँ पुगेका थिए । सुनिलले आफ्ना साथीहरूसँग अमिताभलाई हेर्न नजिक जान खोज्दा गार्डले रोके । यो सबै देखेका अमिताभले गार्डलाई भने – बच्चाहरूलाई नरोक, आउन देउ ।

भेटका क्रममा अमिताभले सुनील शेट्टीलाई आफ्नो नम्बर पनि दिएका थिए । तर उनले त्यो नम्बर अरु कसैको होला भन्ने सोचेर कहिल्यै फोन गरेनन् । यो कथा सुनिल आफैले कुन बनेगा करोडपतिको सेटमा सुनाएका थिए । उनले अमिताभ बच्चनको ध्यान बच्चाहरु भन्दा जीनत अमानमा बढी थियो भनेर सुनाएका थिए । यो सुनेर बिग बी पनि हाँसेका थिए ।

सुनिल हुर्किँदै गर्दा घरको आर्थिक अवस्था राम्रो हुन थाल्यो । बुबाले स्वीपरको जागिर छोडेर उडुपीमा दक्षिण भारतीय रेस्टुरेन्ट खोले । त्यहाँ चलचित्र क्षेत्रमा संघर्ष गर्नेहरु धेरै आउँथे । सुनील शेट्टी पनि त्यही रेस्टुरेन्टमा गएर फुर्सदको समयमा बुवालाई सहयोग गर्थे ।
ज्याकी श्रोफलाई लुगा उधारो दिन्थे ।

बुवाको रेस्टुरेन्ट चल्न थालेपछि सुनिलले कपडाको पसल पनि खोलेका थिए । ज्याकी श्रोफ स्कूलका दिनमा उनको सिनियर थिए । स्कुल छाडेपछि दुवै साथी बने । ज्याकी जब मोडलिङका दिनमा संघर्ष गरिरहेका थिए, सुनीलले उनलाई बुबाको पसलबाट नयाँ लुगा दिने गर्थे । ज्याकी ती लुगाहरू लगाएर मिटिङमा जान्थे र फर्कन्थे। यो सहयोगको बदलामा ज्याकी सुनिलको पसल अगाडि लुगा लगाएर हिँड्ने गर्दथे, ताकि अरु पनि उनको पसलमा लुगा किन्न आकर्षित होउन् ।

ज्याकी श्राफका बुवालाई आफ्नो घरमा राखे, आफूलाई अर्को घरमा ज्याकी श्राफ फिल्ममा आएपछि पनि चौलमा बस्ने गर्दथे । एक पटक उनका बुबा काकुभाइ श्राफलाई पेनिसिलिन संक्रमण भयो र उनको छाला निस्कन थाल्यो । चौलको सानो कोठामा उनको हेरचाह गर्न सकिएन । सुनीलले यो कुरा थाहा पाउने बित्तिकै ज्याकीलाई बुवालाई मिरामारमा रहेको घरमा राख्न भनेका थिए । ज्याकी राजी भए । सुनिलले आफ्नो घर उनलाई दिए र आफू भने निको नभएसम्म अन्यत्र बसे।

साथीको सहयोगमा फिल्ममा काम मिल्यो पढाइ सकेपछि सुनिलले होटल म्यानेजमेन्ट पढे । यसैबीच, उनको शब्बीर बक्सवालासँग मित्रता भयो, जो त्यतिबेला पटकथा लेखक बनेर उद्योगमा संघर्ष गरिरहेका थिए। दुबैजना सँगै घुम्ने र रमाइलो गर्थे । शब्बीर जहिले पनि सुनिलसँग बाहिर जान्थे, सबैजना उनको व्यक्तित्व देखेर फर्केर हेर्ने गर्थे । त्यतिबेला नै शब्बीरलाई सुनिल हिरो बन्न सक्छ भन्ने लागेको थियो ।

शब्बीर निर्देशक राजीव रायसँग काम गर्दै थिए, जसले त्रिदेव र विश्वात्मा जस्ता हिट फिल्म बनाएका थिए। एक दिन मौका मिल्ने बित्तिकै शब्बीरले राजीव रायको अगाडि सुनिलको बारे भन्ने थाले । तारिफ गर्दै उनले भने, ‘यो केटा एक दिन ठूलो स्टार बन्नेछ ।

शब्बीरको कुरा सुनेपछि राजीवले फोटोग्राफर जे।पी। सिंघलले सुनिललाई फोन गरेर उनको लागि एउटा पोर्टफोलियो तयार पारे । उनी सुनिललाई क्यामेरामा कस्तो देखिन्छन् भनेर हेर्न चाहन्थे । शब्बीरले उनलाई स्टुडियोमा लगे ।

सिंघलले सुनिललाई देख्ने बित्तिकै उनको बाइसेप्सलाई सबैभन्दा पहिले याद गरे। उसले तुरुन्तै सोधे- तिमी कसरत गर्छौँ ? सुनिलले ‘हो’ भने ।

त्यसपछि उनले थप भने – यदि तिमीलाई कुनै आपत्ति छैन भने तिमी मेरो लागि आफ्नो शर्ट खोल्न सक्छौ ? मलाई आफ्नो शरीर देखाउन सक्छौ ? शर्ट फुकालेर सुनिलले बडीबिल्डरको जस्तो पोज दिन थाले, यसले फोटोग्राफर स्तब्ध भए । सुनिलको शरीर र आत्मविश्वास देखेर फोटोग्राफर जेपी सिंघलले भने– सुनिल तिमी हिरो बनेका छौँ । तिमीलाई नायक बन्नबाट कुनै पनि कुराले रोक्न सक्दैन। मानिसहरूले अभिनय छोडेर होटल चलाउन सल्लाह दिए ।

सुनिल शेट्टी ३१ वर्षको उमेरमा नायक बनेका थिए । उनको पहिलो फिल्म बलवान खासै चल्न सकेन । फिल्ममा सुनिललाई देखेर कतिपयले उनको डायलग डेलिभरीको आलोचना गर्दै हिरो बन्ने सपना त्यागेर बुबाको होटलमा ध्यान दिनु पर्ने बताएका छन् ।

यो सुनेर सुनिल दुखी भए तर हिम्मत भने हारेनन् र मेहनत गरे । मानिसले आफ्नो स्वर नायकको जस्तो नभएको भनेपछि उनी बिहान ४ बजे उठेर फिल्मको डबिङ गर्थे जसले गर्दा उनको स्वर भारी हुन्थ्यो ।

त्यसपछि सुनीलले वक्त हमारा है (१९९३), पहचान (१९९३), दिलवाले (१९९४), मोहरा (१९९४), गोपी किशन (१९९४), कृष्णा (१९९६) जस्ता उत्कृष्ट फिल्महरू दिएर आफ्नो पहिचान बनाए। सुनिल ९० को दशकमा उद्योगमा सबैभन्दा धेरै पारिश्रमिक लिने कलाकार मध्ये एक थिए ।

उनका उत्कृष्ट फिल्महरूमा हेराफेरी, धडकन, ये तेरा घर ये मेरा घर, फिर हेरा फेरी पर्छन्। सुनील हिन्दी सिनेमाका एक्शन हिरो भए पनि उनले सन् २००१ मा फिल्म ‘धडकन’ मा नकारात्मक भूमिका खेलेर करियरको पहिलो अवार्ड पाएका थिए ।

आज पनि सुनिल क्रिकेटर बन्न नसकेकोमा रुन्छन् । फिल्ममा आएपछि पनि सुनिलले क्रिकेटर बन्न नसकेकोमा सधैँ दुःख व्यक्त गरेका छन् । कुनै पनि क्रिकेटरले धेरै रन बनाएको देख्दा उनको आँखाबाट आँसु आउने उनको भनाई छ । कयौँ पटक आफैँ किन क्रिकेटर बन्न सकिनँ भन्ने सोचेर उनी म्याच हेरेर रोएका छन् ।

अहिले सुनिल सेलिब्रेटी क्रिकेट लिगको मुम्बई हिरो टिमको कप्तान बनेर आफ्नो अधुरो सपना पूरा गरिरहेका छन् । सुनील शेट्टीकी छोरी आथिया शेट्टीले भारतीय क्रिकेटर केएल राहुलसँग विवाह गरेकी छन् ।

पेस्ट्री पसलमा मानालाई देखेर सुनिल प्रेममा परे सुनिलले नायक बन्नुअघि नै सन् १९९१ मा मनसँग विवाह गरेका थिए । दुवैको प्रेमकथा पनि फिल्मी छ । सुनील कलेजका दिनमा साथीहरूसँग घुम्ने गर्थे । एक दिन पेस्ट्री पसलमा उनको नजर माना ९मोनिशा कादरी० मा पर्यो। उनलाई पहिलो नजरमा मन यति मन पर्यो कि उनले साथी बन्ने मन बनाए ।

सोधपुछ गरेपछि माना उनको समुहकी एक युवतीकी कान्छी बहिनी भएको थाहा भयो । सुनिलले तुरुन्तै आफ्नो साथीलाई कान्छी बहिनीसँग मित्रताका लागि भने । सुनिलको आग्रहमा मानाकी दिदीले उनलाई एउटा पार्टीमा ल्याइन्, जहाँ दुवै पहिलो पटक भेटेका थिए ।

साथीको बाइक मागेर पहिलो डेट सुनिलसँग त्यतिबेला मोटरसाइकल थिएन, त्यसैले मानालाई इम्प्रेस गर्नका लागि उसले साथीसँग नयाँ किनेको होन्डा ५ स्ट्रोक मागे । बाइक त लिए तर सुनिलले पटक्कै चलाउन सकेनन् । मरिन ड्राइभमा घुम्दै गर्दा बाइकमा झट्का लाग्न थाल्यो । त्यसपछि मानालाई सुनीलले जानाजानी बारम्बार ब्रेक लगाइरहेको महसुस भयो । तै पनि पहिलो भेट सफल भयो र केही भेटघाटपछि दुबै प्रेममा बाँधिए ।

सुनिलको परिवार जबरजस्ती अन्यत्र विवाह गर्न चाहन्थे । मानाका परिवारका सदस्यहरू सुनिललाई चिन्थे र उनीहरूले पनि उनलाई मन पराउँथे । यद्यपि सुनीलका परिवारका सदस्यहरू उनीहरूको सम्बन्धको विरुद्धमा थिए। मानाबाट टाढा बनाउन परिवारका सदस्य सुनिलको जबरजस्ती अन्यत्र बिहे गराउन चाहन्थे । तर सुनिल अडिग थिए । उनले आमाबुवाको दबाबमा दुई जीवन बर्बाद नगर्ने बताए । जब दुबैले आफ्नो अडान छोडेनन् । अन्ततः सुनीलका परिवारका सदस्य पनि विवाहका लागि राजी भए ।

जब अमेरिकी प्रहरीले उनलाई आतंकवादी सम्झेर पक्राउ गर्‍यो । सन् २००१ मा अमेरिकामा ९–११ को हमला भयो र देशको सुरक्षा व्यवस्था कडा पारियो । आक्रमण हुँदा निर्देशक सञ्जय गुप्ताको फिल्म ‘कान्टे’को सुटिङ चलिरहेको थियो । फिल्ममा सुनील शेट्टी, सञ्जय दत्त, महेश मांजरेकर, अमिताभ बच्चन, लक्की अली मुख्य भूमिकामा थिए। सुटिङ भइरहेका बेला सुरक्षा व्यवस्था बढाइएको थियो ।

सुनिलले सुटिङको समयमा पनि आफ्नो फिटनेसको पूरा ख्याल गर्थे । जिम नछुटाउन उनी बिहान ४ बजे होटलबाट अलि टाढा रहेको जिम जान्थे । एक दिन जिममा वर्कआउट गर्दा ढिला भयो र सुटिङ सुरु भयो । समय बचाउन सुनिलले जिममा नै फिल्मको गेटअप लगाए र सेटतिर लागे । फिल्ममा सुनील शेट्टीले बाउन्सर मार्क आइज्याकको भूमिका निभाएका थिए, जसको लुक गुण्डा जस्तो थियो । सोही गेटअपमा सुनिल बाहिर निस्कँदा बाटोमा अमेरिकी प्रहरीले उनलाई रोकेर आतंकवादी भनेर पक्राउ गरेको थियो ।

सुनिलले आफू एक अभिनेता भएको र यो उनको गेटअप हो भनेर बुझाउन खोजे । तर उनको कुरा कसैले सुनेनन् । केही समयपछि सुनिलले निर्देशक सञ्जय गुप्तालाई फोन गरेर आफ्नो गिरफ्तारीको जानकारी दिए । सञ्जय गुप्ताले अमिताभ बच्चनलाई साथमा लिएर दुवैले प्रहरीलाई बुझाएर सुनिलको रोल र सुटिङको अनुमतिसहितको फोटो देखाए । त्यसपछि मात्र सुनिल रिहा भए ।

सुनिल नेपाली किशोरीको मसीहा बने । सुनिल शेट्टी १२८ नेपाली केटीका मेसिहा बनेका थिए । यो सन् १९९६ को कुरा हो, जब कामाठीपुरामा प्रहरी र समाजसेवीले छापा मारेर करिब ४५६ किशोरीलाई वेश्यावृत्तिको चंगुलबाट उद्धार गरेका थिए । ती किशोरीमध्ये १२८ नेपाली थिए । पछि ती किशोरीहरुलाई घर फर्काउने कुरा भएपछि नेपाल सरकारले उनीहरूलाई फिर्ता बोलाउनबाट पछि हट्यो । सरकारले उनीहरूसँग नेपालको नागरिकताको प्रमाण नभएकोले उनीहरूका लागि कुनै व्यवस्था गर्न नसक्ने बताएको थियो ।

यो कठिन समयमा, सुनील शेट्टी मसीहाको रूपमा आए। ती सबै १२८ किशोरीहरूलाई आफ्नै पैसाले उडान टिकट बुकिङ गरेर नेपाल पठाएका थिए । यसका साथै सबै बालिकाहरु सकुशल घरमा पुग्ने पनि ध्यानमा राखिएको थियो ।

(स्रोतः एनआई)