‘कुकर्म’ लाई सरकारबाटै वैधानिकता ! | Khabarhub Khabarhub

‘कुकर्म’ लाई सरकारबाटै वैधानिकता !




राजनीतिक परिवर्तनपछिको लोकतान्त्रिक व्यवस्थामा आम मानिसले देशको तिब्र विकास, औद्योगिक विकास, सुख शान्ति र अमनचयन पाइने विश्वास लिएका थिए । तर पछिल्लो राजनीतिक गतिविधि र विकसित घटनाक्रमले सर्वसाधारणको आशामा तुषारापात गरेको छ ।

अब प्रश्न उठ्छ किन यस्तो भइरहेको छ त ? यसको स्वभाविक उत्तर छ । जसले गर्छु भन्यो त्यसले त्यो अनुसार काम गरेन । स्थायित्व कहाँ छ, समस्याको समाधान कहाँ छ, बोलिमा छ कि व्यवहारमा छ ? कि त्यो रोजगारीमा, सहष्णिुतामा, असहिष्णुतामा छ ? कि निषेधमा छ भन्ने निर्क्योल गर्न उनीहरुले सकेनन् ।

नेताहरु जसरी पनि चुनाव जित्नुपर्छ, मन्त्री बन्नुपर्छ भन्ने तर्फमात्र लागे । आफ्ना भाइभातिजालाई मन्त्री, राजदूत बनाउँदा भइहाल्छ अरुलाई निषेध गरे पूर्ण प्रजातन्त्र भइहाल्छ भन्ने जुन भ्रम अहिलकेको नेतृत्वले पाल्यो समस्याको जड त्यही हो । जबसम्म राजनीतिक आचरण, सदाचार, सुशासन जनतालाई लोकतन्त्रि प्रतिफल र परिणाम दिँइदैन तवसम्म यस्तै अवस्था जारी रहेन मात्र होइन अझ अफ्ट्यारो र जटील अवस्था बन्ने छ । त्यसैले अहिलेको राजनीति कहाँ पुग्ने भन्ने निधो हुँदैन ।

एउटा कम्युनिस्ट पार्टीले देश हाँकिरहँदा अर्को कम्युनिस्ट पार्टीमाथि प्रतिवन्ध लगाएको विषले चर्चा पाएको छ । यो कम्युनिस्टले कम्युनिस्टलाई निषेध गरेको नभइ एउटा स्वार्थ समूहले अर्को समूहलाई गरेको निषेध हो

यथास्थितिमा देशको अवस्था सुध्रने सम्भावना शून्य प्रायः छ । यिनीहरु(अहिलेका नेता)ले शासन गरेको २९/३० वर्ष भयो । राजाले सक्रिय शासन गरेको पनि त्यही २९/३० वर्ष हो । बरु त्यो बेलामा मुलुकमा पूर्वाधार, उद्योग स्वास्थ्यको क्षेत्रमा केही सुधार भएका थिए । सडक यातायता, सञ्चार, सिमेन्ट, कपडा, कागज यी क्षेत्रमा उल्लेखनीय पूर्वाधारहरु ३० वर्षमा विकास भएका थिए ।

अहिले त निजीकरणको नामा त्यो नाश गर्ने काम भएको छ । कार्पेट, गार्मेन्टमा मात्र ६ लाखको रोजगारी थियो । ट्रली लगायतका क्षेत्रमा काम गरिरहकाहरु बेरोजगार भए । अहिले ६२ लाख युवाहरु विभिन्न देशमा गएका छन् । असुरक्षाले गर्दा या त उनीहरु इराकमा मारिएका छन् या अन्य देशमा । दिदीवहिनीहरु कंगोमा डिस्को डान्स गर्न बाध्य पारिएका छन् । यो परिस्थितिलाई नबुझ्नु यो सरकारको साहैं ठूलो ‘ढिंग्न्याइ’ हो । सरकारले यस्तो आचरणलाई देखाइरहँदा जनताको यो समस्या बुझ्ला जस्तो छैन ।

यस्तो बेलामा अनास्था, अराजकता, अस्तव्यस्थता हुन्छ । मुलुक विफलता तिर जाने अवस्था बन्छ । अहिले खुलमखुल्ला राष्ट्र विखण्डताको कुरा आएको छ । त्यस रोक्न भन्दै अपवित्र गठवन्ध हुन थालेको छ । त्यो आवाज उठाउनेलाई निषेध गर्न खोजिदैछ । हामीले कुकर्म गर्दै जाने हो, कुकर्म नै सबैभन्दा राम्रो हो भन्दै सरकार अघि बढ्ने हो भने मुलुक सही दिशा तिर जाँदैन । सरकारले कुकर्मलाई वैधानिकता दिन मिल्छ ?

नेकपा–नेकपाबीच नै भिडन्त ?

एउटा कम्युनिस्ट पार्टीले देश हाँकिरहँदा अर्को कम्युनिस्ट पार्टीमाथि प्रतिवन्ध लगाएको विषले चर्चा पाएको छ । यो कम्युनिस्टले कम्युनिस्टलाई निषेध गरेको नभइ एउटा स्वाथ्र्य समूहले अर्को समूहलाई गरेको निषेध हो । राजनीतिमा यस्तो गर्छन् । हिन्दूधर्मा कायम गर्नुपर्छ देशलाई भन्छन् अनि विभिन्न समूहहरु एक अर्कोमा भिड्छन् । राप्रपा भन्छन् त्यहाँ पनि अनेक टुक्रा भए । मधेसको हितका लागि भन्दै पार्टी खोलका मधेसी दलहरु ३१ वटा भए ।

माओवादीले जातीय, क्षेत्रीय, लंगिक सबैलाई एउटा आकांक्षा दिलाइदियो । सबैलाई म पहिचान दिन्छु भनेर । तर संविधानसभामा आएपछि सबै कुरालाई विर्सियो । त्यसलाई अहिले विप्लवले उठाए

नेपालमा राजनीतिलाई पेश बनाइएको छ । एउटाले मात्र विस्कुट उद्योग खोल्ने वा एउटाले मात्र मःम पसल खोल्ने भन्ने त छैन । व्यवसायमा त्यस्तो हुन्छ । एउटाले मात्र कमाउने भन्ने हुँदैन । नेपालमा कांग्रेस कम्युनिस्ट भन्ने छैनन् । यहाँ राजनीतिलाई व्यवसाय बनाइएको छ ।

जब राजनीतिमा स्वार्थको खेल हुन्छ तब विभाजन भन्ने कुरा नयाँ होइन । विभाजन भएसँगै एकले अर्कोले निषेध गर्ने कुरा पनि नौलो होइन ।
यो नेपाली राजनीतिको विशिष्टता हो । यहाँ त प्रचण्ड विप्लवदेखि सबै कम्युनिष्ट भएका छन् हुँदा हुँदा केपी ओलीलाई पनि कम्युनिष्ट भन्न थाले ।

कम्युनिस्ट भनेका यस्ता हुन्छन् त ? कम्युनिस्ट भनेको त उत्पादनका साधान माथि सामाजिकीकरण गर्ने र आम सर्वहारा वर्गलाई त्यो राजनीतिको प्रतिफल पुर्‍याउने प्रणाली हो । तर यहाँ त्यस्तो भइरहेको छ त ?

राजनीतिक दलको नाममा व्यापार गर्न बसेका उनीहरुलाई भोट नदिनुको विकल्प पनि जनतासँग छैन । संसदीय व्यवस्थामा मनी, माइण्ड, मसल भए चुनाव जित्छ, अहिले त्यही भइरहेको छ ।

सरकार विप्लव द्वन्द्व, ‘फाइट टु फिनिस’को अवस्था

विप्लवमाथि प्रविबन्ध लगाउनुको कारण आफ्नो ज्यानको असुरक्षा भएको भन्न प्रचण्ड कत्ति पनि हिँचकिचाएनन् । आफ्नै नेतृत्वमा भएको युद्धमा हजारौं मारिएका थिए भन्ने उनीहरुले कसरी विर्सिए ?

माओवादीले जातीय, क्षेत्रीय, लंगिक सबैलाई एउटा आकांक्षा दिलाइदियो । सबैलाई म पहिचान दिन्छु भनेर । तर संविधानसभामा आएपछि सबै कुरालाई विर्सियो । त्यसलाई अहिले विप्लवले उठाए । प्रतिवन्धनको स्तरमा सरकार आएपछि ‘फाइट टु फिनिस’को अवस्थामा आइपुगेको छ ।

‘फिनिस हुन सक्यो’ भने विप्लव सकिन्छन् होइन भने यिनीहरु सकिन्छन् । त्यो बेलासम्म रगतको खोलो यति धेरै बगिसक्छ कि यसले माओवादलाई विर्साइदिन्छ ।

राजा विरेन्द्रले जो मरेपनि नेपाली हुन् भन्ने स्ट्यान्ड लिएका थिए । त्यही भएर उनी सकिए ।

अधिकार प्राप्ति, राष्ट्रियताको मुद्दा उठाएका छन् विप्लवले । तर आश्चर्यको कुरा के छ भने श्रमजीविलाई साधन सुविधासँग जोड्छु भनेर लागेका विप्लवमाथि प्रतिवन्ध लगाउने, अर्कोतर्फ देश नै टुक्रा पार्छु भन्ने सीके राउतमाथि सरकारले घाँटी जोडिरहेको छ ।

पृथकतावाद सकियो भन्ने कुरा उठिरहेको छ । तर सीकेले जनमतको कुरा गरिहेका छन् । वास्तवमा के भएको हो भने पत्ता लगाउन परिणाम पर्खनु पर्ने भएको छ । साच्चिकै पृथकतावाद सकिएको हो भने हामी सरकारसँग छौं ।

प्रचण्डमाथि खतरा ?

विप्लवमाथि प्रविबन्ध लगाउनुको कारण आफ्नो ज्यानको असुरक्षा भएको भन्न प्रचण्ड कत्ति पनि हिँचकिचाएनन् । आफ्नै नेतृत्वमा भएको युद्धमा हजारौं मारिएका थिए भन्ने उनीहरुले कसरी विर्सिए ? आफूमाथि आक्रमण हुने भएपछि पार्टीमाथि प्रतिवन्ध लगाउन मिल्छ ?

आफूले विगतमा सयौंलाई मारेको कुरा कहाँ गयो ? त्यस्ताले मलाई मार्न खोज्यो भनेको के हो ? हिजो महान नेता मोहन वैद्यसँग लागेर प्रचण्डलाई हान्न खोज्ने तिनै वादल होइन र ?

हत्या हिंसा आफैंमा राम्रो कुरा होइन तर हत्या हिंसाबाट आएकाले अरुलाई निषेध गर्नु विरोधाभास होइन र ? ठिक हो त ? गान्धीले हिंसा हत्या ठिक होइन भन्न मिल्छ तर नक्शलाइटले कसरी हिंसाहत्या ठिक होइन भन्न मिल्छ ?

सबै कुराको समाधान भनेको सुशासन हो । लोकतन्त्रका प्राप्तिहरु आम सर्वसाधारणले पाउनु पर्‍यो, अनुभुति गर्ने अवस्था बन्नु पर्‍यो । त्यसपछि त लोकतन्त्रको गुणगान सर्वसाधारणले गाउँन थालिहाल्छन्

हुनत उनी (नेता) हरुले हामीले सबै परिवर्तन संस्थागत गर्‍यौं । अब जनताले आफ्नो हक हितको लागि लड्नुपर्दैन पनि भन्छन् । के अब हामीले यिनीहरुको कमैया भएर बस्नुपर्ने हो त ? नेपाली जनता कमैया हुन् ? यिनीहरुका छोरी– बुहारी मात्र मन्त्री बन्नुपर्ने । लड्ने बेलामा रोल्पाका ‘मगर’ले लडेर शहीद हुने अनि मस्ती चाही यी ठालूहरुले गर्नुपर्ने ? उनीहरुको गल्तीका लागि कसैले एक शव्द नि बोल्न नहुने ? यस्तो हुन्छ त लोकतन्त्र ? यहि हो त सर्वोत्तम लोकतन्त्र भनेको ? लोकतन्त्रको परिभाषा यस्तो हुँदैन । लोकन्त्र भनेको जीवन हो ।

मानिसको आत्मसन्तुष्टि हो । त्यो भनेको औद्यागीकरण, शिक्षा, स्वास्थयमा गरीबका छोरा छोरीको पहुँच हो तर अहिले त्यस्तो त देखिएको छैन ।
राजनीतिक दलका नेताले महंगा अस्पतालमा उपचार गर्ने अनि गरीबका छोराछोरीले ‘रुइ र सुई’ पनि नपाउने अस्पतालमा मर्नुपर्ने ? यस्तो हुँदैन लोकतन्त्र । लोकतन्त्र भनेको नंगा नाच हो र ?

समाधान के त ?

अब स्वभाविक प्रश्न उठ्छ प्रश्न मात्र गरेर हुन्छ ? समाधानको उपाय के हो त ? यसको सहज उत्तर छ । यो सबै कुराको समाधान भनेको सुशासन हो । लोकतन्त्रका प्राप्तिहरु आम सर्वसाधारणले पाउनु पर्‍यो, अनुभुति गर्ने अवस्था बन्नु पर्‍यो । त्यसपछि त लोकतन्त्रको गुणगान सर्वसाधारणले गाउँन थालिहाल्छन् ।

देशमा कार्यपालिका, व्यवस्थापिका, न्यायपालिका छन् । त्यस्तै सुरक्षा निकायलगायत राज्यका विभिन्न अंग छन् तर उनीहरुले काम गरिरहेका छैनन् । किनकी ति निकायमा राष्ट्रिय स्वाथ्र्यको अभाव छ । राजकीय अंगहरुमा जागिरे मानसिकता मात्र छ ।

जब कुनै पनि सरकारी निकायमा रहेका व्यक्तिले जागिर खाने र दिन विताउने गर्छ र घर गएर सुत्ने मात्र काम गर्छ भने कसरी राष्ट्रिय स्वार्थका विषयमा काम हुन सक्छ त । देशको यो विकराल परिस्थितीलाई नेपाली जनले सहँदै आएका छन् । तर अब सहने अवस्था भने छैन । यो पीडालाई सहन नसक्ने हो भने विद्रोहमा उत्रनुको विकल्प छैन । देशमा रोजगारी, अमनचयन छैन । देश उजाड भइसक्यो तर सरकार सुन्न नै चाहदैन ।

देशमा परिवर्तन खोज्ने हो भने ‘इमरान खान’ जस्तो व्यक्तिको नेपालमा आवश्यकता छ, यथास्थितिमा केही हुने छैन ।

विदेशीको मैदान

नेपालको सामरिक महत्व ठूलो छ । नेपालको सामरिकलाई प्रयोग गरेर चीनलाई हेर्ने नीति पश्चिमको चलिरहेको छ । त्यसैले परराष्ट्रमन्त्रीलाई अमेरिका बोलाईको छ । इन्डोप्यासिफिक अगाडि बढिरहेको छ । सार्कको हत्या गरिएको छ । यी सबै घटना क्रमले यो देश अरुको अखडा बन्दै गएको छ भन्ने देखाएको छ । खेल्नका लागि उनीहरुले ठाउँ बनाइ दिएका छन् ।

प्रकाशित मिति : ८ चैत्र २०७५, शुक्रबार  ८ : ३५ बजे

जलवायु परिवर्तनको असर सबैभन्दा बढी जलस्रोतमा : मन्त्री बस्नेत

काठमाडौं– ऊर्जा जलस्रोत तथा सिँचाइमन्त्री शक्तिबहादुर बस्नेतले जलवायु परिवर्तनको असर

सुनको मूल्यले बनायो नयाँ रेकर्ड, कति पुग्यो आज?

काठमाडौं– नेपाली बजारमा सुनको भाउले शुक्रबार नयाँ रेकर्ड कायम गरेको

दुर्गा प्रसाईँको हतियारबारे छानबिन गर्न समिति गठन

काठमाडौं– सरकारले मेडिकल व्यवसायी दुर्गा प्रसाईँलाई हातहतियार राख्ने इजाजत दिएको

सभामुख घिमिरे स्वदेश फर्किए

काठमाडौं– प्रतिनिधिसभाका सभामुख देवराज घिमिरे स्वदेश फर्किएका छन् । अन्तर-व्यवस्थापिका

एफटीएक्सका संस्थापक साम बैंकम्यानलाई २५ वर्षको जेल सजाय

काठमाडौं– अमेरिकी कम्पनि एफटीएक्सका संस्थापक साम बैंकम्यान फ्राइडलाई २५ वर्षको