विक्रम संवत २०५० को दशकको सुरुवातदेखि नै नेपालका शासकहरूले आन्तरिक उद्योगहरू निजीकरणको नाउँमा बिक्री गर्न थाले ।

दर्जनौँ उद्योगहरू निजीकरणपछि पनि सञ्चालनमा आउन सकेनन्, जसले रोजगारी घटायो र औद्योगिक उत्पादनमा गिरावट आयो। उत्पादनमुखी क्षेत्रहरूमा राज्यको ध्यान क्रमशः घट्दै गयो ।

परिणाम स्वरूप आत्मनिर्भर अर्थतन्त्रको सट्टा विदेशी सामानमा निर्भरता बढ्दै गयो । नेपाल आयातमा निर्भर अर्थतन्त्रको रूपमा विकसित हुँदै आयो ।

यो तस्बिरमा खण्डहरमा परिणत भृकुटी कागज कारखाना देखाइएको छ । गैँडाकोटमा रहेको यो कागज कारखाना देशकै ठूलोमध्ये कै थियो । यो कारखानाले कुनै समय नेपालको कुल मागको झण्डै ६० प्रतिशत कागज पूरा गर्थ्यो ।

करिब ७२८ रोपनी जग्गामा रहेको यो धरोहर यतिबेला खण्डहरमा परिणत भएको छ । मारवाडी समुदायका गोल्छा समूहले चालु अवस्थामा करिब ३० करोडमा खरिद गरेको यो उद्योगले ओगटेको जग्गा मात्रको मूल्य हाल करिब ३ अर्ब ३६ करोड रुपैयाँ छ ।

नेपाल र नेपालीलाई भारतको दास बनाइराख्ने नीति कार्यान्वयनको एक जीवित ऐना हो यो । अहिले खण्डहर बनेको यो भृकुटी कागज कारखाना भू-माफियाको रोजाइमा र बिक्रिको अवसरको पर्खाइमा रहेको अनुमान सजिलै लगाउन सकिन्छ ।

बहुदलपछिका अर्थात् विक्रम संवत २०४६ साल पछिका स्वर्गीय गिरिजाप्रसाद कोइराला, शेरबहादुर देउवा, पूर्वराजा ज्ञानेन्द्र शाह र गणतन्त्रपछिका पुष्पकमल दाहाल, केपी शर्मा ओली, बाबुराम भट्टराई र माधवकुमार नेपालजस्ता नेताहरू सत्तामा पुगे ।कोइराला, देउवा, दाहाल र ओली त आलोपालो दोहोरिएर नेपालको बागडोर समातिसकेका छन् ।

यी सबै पूर्वप्रधानमन्त्रीहरू र उनका झोलेहरूलाई जनताहरूले बेथितिका मसिहा तथा भ्रष्टाचारको कारक भएको आरोप लगाउँदै आएका छन् । तर, उनीहरू सबैले भ्रष्ट्राचार र भ्रष्टाचारीलाई नै संरक्षण गरिरहे । देश शोषण गर्न यी र झोले दाशहरू प्रोत्साहित र सुरक्षित हुँदै गए । नीतिगत भ्रष्टाचार राष्ट्रिय योजनाहरूमा नै समेटिन थाले ।

बढ्दो बेरोजगारी र लगातारको कुशासनले जनताको असन्तोष गहिरिँदै गयो । कुनैपनि समयमा जन-विद्रोह विष्फोट हुनसक्ने स्पष्ट संकेत आइसकेको पनि थियो ।

नेपालमा भ्रष्टाचार र बेथिति फस्टाउँदै गएको परिस्थितिले युवा समुदायमा चुलिएको विद्रोहको रुप खासगरी सन् २०२३ पछि, ह्यासट्याग नेपोकिड्स र ह्यसट्याग करप्सनका नामबाट सामाजिक सञ्जालमा उजागर हुन थाल्यो ।

नेपालका सबै उमेर समूहका नागरिकहरू फेसबुक, मेसेन्जर, ह्वाट्सएप आदि माध्यमबाट संवाद गरिरहेका थिए । धेरै युवाहरू युट्युब र अनलाइन व्यापारबाट आयआर्जन पनि गरिरहेका थिए । जब सरकारले यी माध्यमहरूमाथि रोक लगायो, त्यसले अन्ततः १३ देखि २८ वर्ष उमेर समूहका युवाहरू जेन-जीलाई २०८२ साल भाद्र २३ गते सडकमा ल्यायो ।

नेपाली कांग्रेस–नेकपा एमाले गठबन्धन सरकारको नेतृत्व ‍केपी शर्मा ओलीले गरेका थिए । भुटानी शरणार्थी, गिरिबन्धु, बालमन्दिर, गोकर्णजस्ता काण्डका मेलमिलापले, मिलन र धुलनले, ओलीले प्रधानमन्त्रि पद सुरक्षित ठान्नु स्वभाविक नै थियो ।

थप कारणमा उनको निरङ्कुशतावादी सोचकै ऊपज थियो- ‘दर्ता प्रक्रिया’ को बहाना बनाएर सामाजिक सञ्जालमाथिको प्रतिबन्ध लगाउनु ।

घामजस्तै छर्लङ्ग छ कि नेताहरूको भ्रष्टाचार, गलत आचरण, र सरकारविरोधी स्वरहरूलाई दबाउने प्रयासकै उपज थियो- सामाजिक सञ्जालमाथि प्रतिबन्ध । प्रतिबन्धको औचित्य केबल एक नाटकको आवरणमात्र थियो । वैकल्पिक उपाय नदिइ सामाजिक सञ्जालमाथिको प्रतिबन्धले र यसले जनतामाथि पारेको प्रभाव र मर्काबारे सरकारले कुनै चिन्ता लिएन ।

चैत्र १५ को कोटेश्वर-तीनकुने बागमती नदी किनारको हुलदङ्गाको आडमा मनहरा नदी किनारमा चालु अवस्थामा रहेको स्वदेशी जडिबुटी उद्योग जलाइयो ।

केही सय नेपालीहरू बेरोजगार भए । यो घटना ओलीको बिस्मृतिबाट हराएको कारण पनि त होला की- ओली सरकारको जेन-जीमाथिको नरसंहार सोसल मिडियाको बन्देज आन्दोलनको एक झिल्का बन्यो । २०८२ भदौ २३ गतेका दिन सडकमा उत्रिएका जेन-जी युवाहरूको संख्याले पनि देखाउँछ ।

असन्तोषका राँकाहरू बोकेर जेन-जीहरू सडकमा ओइरिएका थिए । प्रदर्शन शान्तिपूर्ण हुने भनिएको पनि थियो । सम्भवतः एमालेको विधान महाधिवेशनमा देखिएको अधिनायकवादको नसाले ओलीलाई छोडेको थिएन । प्रधानमन्त्री ओलीले जेन-जीका मागहरूप्रति कुनै सहानुभूति नै देखाएनन् ।

भाद्र २४ का आगजनी र विध्वंशका घटनाले थाह भयो कि जेन-जीको भेषमा विभिन्न स्वार्थ समूहहरूले आ-आफ्नै पाराले आन्दोलनलाई आ-आफ्नै हातमा लिइसकेका रहेछन् । जब प्रदर्शन संसद भवनको रूपमा प्रयोग भइरहेको वीरेन्द्र अन्तर्राष्ट्रिय सम्मेलन केन्द्र वरिपरी तोडफोड र आगजनीमा परिणत भयो, जेन-जी प्रदर्शनको पहिलो दिनमै उनीहरुमाथि लाठीचार्ज, अश्रुग्याँस र गोली प्रहार गरियो ।

केही घण्टामै १९ जना युवाको मृत्यु भयो । २३ गतेको एक दिनको घटनामा नै २२ जनाले शाहदत प्राप्त गरे । तर पनि प्रधानमन्त्री ओलीले न त राजीनामा नै दिए न त वार्ताको प्रस्तावनै राखे ।

ओली सरकारको २३ गतेको जेन-जीमाथिको दमनलाई स्वार्थ समूहहरूले २४ गते नेपाल जलाउने ढालको रुपमा प्रयोग गरे र आ-आफ्नै योजनामा विध्वंश मच्चाए ।

ओली सरकारले जेन-जी आन्दोलनलाई बालकको खेलझैँ व्यवहार गर्‍यो । देउवा र ओलीका झोलेहरू देश जल्दै गर्दा पनि दुला दुलामा लुकिरहे । सत्तामा रहेका नेताका हनुमान र झोलेहरू रोमका बादशाह नेरोका चेलाहरू बाँसुरीका धुनमा मस्त भएजस्तै भइदिए । उनीहरू देशको पीडाभन्दा दल र नेताप्रतिको भक्तिमा अन्धभक्त बनेका थिए भन्ने देखियो ।

सरकारका गुप्तचरहरूले के सुराकी गरिरहेका थिए ? के सोसल मिडियालाई सम्पर्क माध्यम बनाएका जेन-जीका गतिविधिहरू सरकारलाई थाह थिएन र ? के सबै गुप्तचरहरू नेताकै चाकडी र भक्ति गरेर जागिर पकाइरहेका थिए होला र ?

भ्रष्टचार, बेरोजगारी र गरिबीले नेपाल दलदलमा फस्दै जाँदाका परिणामका बारेमा गुप्तचरहरूले कस्ताकस्ता प्रतिवेदनहरू सुझाइरहेका थिए ?

सोसल मिडिया बन्देजले जेन-जी आन्दोलन निस्तेज हुने आँकलन गर्नु ओली सरकार नेरोको शासन शैलीमा हिडेको प्रष्ट हुदैन र ?

नेपालीहरूमा चरम असन्तुष्टि बढिरहेको थियो र कुनै दिन जनविद्रोह विस्फोट हुन्छ भन्ने आँकलन पनि थियो । जेन-जीको आन्दोलन जनताको असन्तुष्टिका रुपमा सडकमा देखापरेको थियो । अवसरको पर्खाइमा रहेका तत्वहरू अर्थात् विगतदेखिकै आतङ्ककारीहरू, अस्थीरताका संवाहकहरू, स्वार्थ समूहहरू नकाबपोशमा घुसपैठ भएको देखिएको छ ।

नेपाल र नेपालीको पहिचान र गौरव क्षयीकरण गरिनै रहने अवसरको पर्खाइमा रहेका तत्वहरूले भाद्र २३ गतेको दमन नभएको भए पनि २४ गतेको विध्वंश हुने नै थियो भन्ने मेरो विश्लेषण निम्न घटनाले पनि पुष्टि गर्दछन् ।

१- किन २०४६ सालका जनआन्दोलनका कमाण्डर नेता गणेशमान सिंहको प्रतिमा ढालियो ? जबकि उनले आन्दोलनको सफलतापछि अन्तरिम प्रधानमन्त्री बन्न समेत अस्वीकार गरेर सत्तालिप्सा त्यागेका थिए ।

२- किन स्वर्गीय बीपी कोइराला, स्वर्गीय मदन भण्डारी र स्वर्गीय पुष्पलालका प्रतिमाहरू समेत तोडफोड गरिए ?

३- किन कृष्णप्रसाद भट्टराई (किशुनजी) को बोडेस्थित स्मृतिभवनमा आगजनी गरियो ? किशुनजीले २०४७/४८ को अन्तरिम प्रधानमन्त्रीका रूपमा आफ्नो कार्यकालमा नैतिकता र मर्यादा कमाएका थिए । धनसम्पत्ति केही आर्जन गरेका थिएनन्।

४- किन,पूर्वराष्ट्रपति विद्यादेवी भण्डारीको निवासमाथि मात्र आगजनी गरियो ? के यो त्यस कारण थियो कि उनले नागरिकता विधेयकमा सम्भावित महाभियोगको जोखिम व्यहोरेर भएपनि भिटो लगाएकी थिइन् ? उनले त पूर्वराष्ट्रपतिका सबै सरकारी सेवासुविधा त्यागिसकेकी थिइन् ।

५- किन सर्वोच्च अदालत, अन्य अदालतहरू र अख्तियार दुरुपयोग अनुसन्धान आयोगमा आगजनी र तोडफोड गरियो ? सर्वोच्च अदालतले नेपालको न्यायपालिकाको प्रतिनिधित्व गर्छ । आयोग भ्रष्टाचार नियन्त्रण र निगरानी गर्ने स्वतनत्र निकाय हो ।तस्बिरमा सर्वोच्च अदालतको भवनको आगलागी हुनुअघिको अवस्था र आगलागी भइरहेको अवस्था देखाइएको छ ।

कार्यकक्षको आँगनैमा रहेका ऐतिहासिक धरोहर सिंहदरबार र सर्वोच्च जलाउँदा मूकदर्शक रहेका नेपालका प्रधानसेनापतिको मूल्याङ्कन इतिहासमा होला नै ।

६- किन र कसले ऐतिहासिक नजीरहरू, दस्तवेजहरू र भ्रष्टाचार, सहकारी ठगी, हत्या–आतङ्क लगायतका मुद्दाहरूका प्रमाण, मिसिल नष्ट गर्न लगायो ? यस्तो कार्य कुन स्वार्थ समूहको निर्देशनमा भयो होला ? भ्रष्टाचारलाई दण्डित गर भन्ने माग लिएर निस्केको युवाले प्रमाण मिसिल पूर्ण नष्ट हुनेगरी जलाउँछ र ?

७- नख्खु जेलबाट बाहिर निकाल्न रवि लामिछानेका लागि नक्कली पत्र कहाँबाट आयो ? किन विभिन्न जेलबाट हजारौँ अपराधीहरू मुक्त गरिए ?

८- बारबरा फाउण्डेसनबाट सञ्चालित जेन-जी उमेर समूहमा नपर्ने ३५ वर्षमाथिका सुदन गुरुङ आन्दोलनको केन्द्रविन्दुमा र काठमाडौं महानगरपालिकाका प्रमुख बालेन्द्र शाह अन्तरिम सरकार गठबको केन्द्रविन्दुमा कसका योजनामा पुग्न सफल भए ?

यी र यस्ता गतिविधिको विश्लेषण हुनु पर्दैन ? भदौ २४ को आततायी विध्वंश, सबै विनाश र आगजनीहरू केवल संयोग मात्र हुनै सक्तैनन् र निश्चय पनि होइनन् र थिएनन् ।

सबै प्रमाणहरूले स्पष्ट देखाउँछन् कि विध्वंशका तानाबाना बुन्दैबुन्दै लुकेका स्वार्थ समूहहरूले जेन-जी आन्दोलनलाई अपहरण गर्न भ्याए र यसैलाई ढाल बनाउन सफल पनि भए ।

सबै आगजनी र तोडफोड योजनाबद्ध थिए भन्ने स्पष्ट भइसकेको छ । सिरियादेखि बङ्गलादेशसम्मको विद्रोह बुझेका स्वार्थसमूहहरू केबल उचित अवसरको पर्खाइमा रहेछन् भन्ने बुझियो । सबै परिस्थितिबाट जेन-जी आन्दोलनका सम्भावित अपहरणकर्ता अर्थात् नकाबपोशधारी केही स्वार्थ समूहहरू सहजै अनुमान लगाउन सकिन्छ । को को हुन सक्छन त स्वार्थ समूहहरू ?

१- नेपाल माथि रजाईँ गर्न खोज्ने विदेशी योजनाकारहरू :

कति सजिलै सार्वजनिक सम्पत्ति— जस्तै व्यापारिक मलहरू, होटल, सरकारी भवनहरू जलाइयो । प्रारम्भिक अनुमान अनुसार सरकारी सम्पत्तिबाहेक निजी सम्पत्ति मात्रै करिब एक खर्ब रुपैयाँ बराबर नष्ट भएको छ । सरकारी र सार्वजनिक सम्पत्ति त निजिभन्दा कैयौँ गुणा बढि क्षति भएको छ । एकै दिनको लुट र आगजनिले नेपालको अर्थतन्त्रलाई दशकौँ पछाडि धकेलेको छ ।

नेपालको अस्तित्व मेटाउन चाहने बाहिरी तत्वहरूले जेन-जी आन्दोलनलाई ढाल बनाउन सफल भएको देखियो । नेपालको सुरक्षा संयन्त्र कति सजिलै निष्क्रिय बनाउन सकिने रहेछ भनेर पनि विदेशी र तिनका भरौटेले देखाइदिए । ऐतिहासिक दस्तावेजहरू नष्ट गर्दै, एकै दिनमा कार्यपालिका, न्यायपालिका र विधायिकाका प्रतीक यीनका केन्द्रीय संरचनाहरूमा आगजनी गरी ध्वस्त पार्न सफल भए ।

२- राजतन्त्र फर्काउन खोज्ने समर्थकहरू :

पूर्वराजा लगयतका केही समूह संवैधानिक राजतन्त्र पुनःस्थापना गर्न चाहन्छन् । राजालाई फर्काउन राष्ट्रपति पद र राष्ट्रपतिलाई हटाउनु नै पर्ने हुन्थ्यो । राष्ट्रपति कार्यालय र राष्ट्रपति निवासमा गरिएको आगजनी त्यसै योजनाको हिस्सा र परिणाम थियो भनेर बुझ्न सकिन्छ । यसलाई केवल संयोग भन्न सकिँदैन ।

सेनापतिले दुर्गा प्रसाईँ र रास्वपालाई आन्दोलनको हिस्सा मान्नु र सेनाको मध्यस्थतामा दुर्गा प्रसाईंको उपस्थितिले के संकेत गर्छ त ? के यस्ता परिदृष्यले थप पुष्टी गर्दैन र ?

विगत कुनै समयमा पूर्वराजा ज्ञानेन्द्र शाह र दुर्गा प्रसाईँ भलाकुसारी गरेको दृष्य सामाजिक सञ्जालमा फेला परेको छ ।

३- माओवादी केन्द्र :

माओवादी केन्द्रका नेता पुष्पकमल दाहाल प्रचण्डले आफ्ना कार्यकर्तालाई भनेका छन् —क्षति (आगजनी र तोडफोड) पुर्‍याइयो, पुग्यो ।

प्रचण्डले आफ्ना कार्यकर्तालाई सम्बोधन गर्दै गरेको सामाजिक सञ्जालमा फैलिएका तस्बिरमा देख्न सकिन्छ ।

प्रचण्ड नेतृत्वको माओवादी पार्टीले विगतमा गरेको विनाश र आगजनीको इतिहास हेर्दा कुनै बेला प्रचण्ड र बाबुराम भट्टराई भारतमा रअको आतिथ्यमा रहेर माओवादका नाममा नेपालमा मच्चाएको आदोलनको पर्दाफास भइरहेको थिएन र ?

प्रचण्ड रहेसम्म नेपालमा उथलपुथल भइरहने भन्ने उनै प्रचण्डका बेला बखतका भषणबाट बुझ्न सकिन्छ कि जेन-जीको आन्दोलनको आवरणमा नकाबधारीहरू कसकसले पठाएका थिए ।

४- काठमाडौं महानगर प्रमुख बालेन पक्षधर :

सामाजिक सञ्जालमा फेला परेको तस्बिरमा महानगर प्रमुख बालेन शाहलाई देख्न सकिन्छ । केही महिनाअघि नै महानगर प्रमुख बालेन शाहले सिंहदरबार जलाइदिने स्टाटस लेखेका थिए ।

जेन-जीहरूले बारम्बार भनेका छन् कि ‘सिंहदरबार जलाउने जेन-जीको योजना र सोच थिएन’ । तर, भदौ २४ मा सिंहदरबार साँच्चै नै जलाइयो ।

सिंहदरबार परिसरको तोडफोड र आगजनीके केवल संयोग मात्र हो र ? सिंहदरबार जलाउने भन्ने बालेनको “प्रेरणादायी विचार” को कार्यान्वयन पनि त नकाबधारीबाट भयो नि त, भएन र ?

नेपाली युवाबीच लोकप्रिय एक निर्वाचित जिम्मेवार मेयर बालेन शाहको त्यो स्टाटस-अभिव्यक्ति नेपालको ऐतिहासिक सम्पदा सिंहदरबार जलाउने कारक बनेको थियो भन्न कुनै बुधबार कुर्नुपर्ला र ?

निष्कर्ष र सुझाव :

तापक्रम उतार–चढाव सिद्धान्त (भुसाल सिद्धान्तले) ले मानव चेतना विकासको कुरा गर्दछ । यस दृष्टिकोणबाट हेर्दा, जेन-जी आन्दोलनमा घुसपैठ गर्ने स्वार्थ समूहहरूको विनाशकारी सोच लगभग दुई सय वर्ष पुरानो मानसिकताको पुनरावृत्ति जस्तो देखिन्छ । तसर्थ, यदि नेपालीहरूको बहुमत चेतनाको स्तर अगाडि बढेन र बढ्न सकेन भने, नेपाल अझ रक्तपातपूर्ण विद्रोहहरूतर्फ धकेलिन सक्छ वा, अन्ततः, राष्ट्रको अस्तित्व नै मेटिन सक्ने जोखिम देखिन्छ ।

यद्यपि केही भ्रष्ट नेताहरू र मन्त्रीहरूका घरहरू जलाइए, र ओली सरकार ढल्यो । तर, नेपालको जेन-जी पुस्ता निराश भयो ।उनीहरूको माग बीचमै अड्किए । केही उपलब्धि हासिल गरे तापनि उनीहरूका मागलाई छाँयामा पारियो ।

अर्थात्, केही युद्ध जिते पनि अन्ततः उनीहरूको संघर्ष अधुरो रह्यो । अर्कोतर्फ बहुदलीय प्रणालीका विरोधीहरू, गणतन्त्र विरोधीहरू र विदेशी शक्तिहरूले नेपाली राष्ट्रियतामा ग्रहण पार्दै देशको अर्थतन्त्रलाई पछाडि धकेल्न सफल भए ।

प्रधानन्याययाधीश हुँदा सुशीला कार्कीले स्वयंले एक समय नैतिक पाठको नजिर दिएकी थिइन्— सर्वोच्च अदालतका प्रधान न्यायाधीशहरू पदमा रहँदा वा नरहँदा कहिल्यै पनि प्रधानमन्त्री वा मन्त्री बन्नु हुँदैन । त्यसो बन्नु पदीय मर्यादा विपरीतका अनैतिक काम हुने भनाइ थियो ।

तर, आज उनी आफैँले नैतिक मापदण्ड तोड्दै अन्तरिम प्रधानमन्त्रीको पद ग्रहण गरेकी छन् । अब प्रश्न उठ्छ —के अब उनको पालामा नेपालमा नैतिकताको प्रश्न ऊठाउन मिल्ला र ?

अन्तरिम प्रधानमन्त्री सुशीला कार्कीलाई जेन-जीको मागका आधारमा सत्तामा ल्याइएको थियो । अब उनी आफैँले घोषणा गरेकी छन् कि उनको मुख्य ध्यान जेन-जीका मागहरूमा होइन, संसदीय निर्वाचनमा केन्द्रित छ ।

यसरी, जेन-जीका सपना बोकेको बहानामा उनी सत्तामा आइन्, जेन-जीका सपना सुशीला कार्की स्वयंलेनै पन्छाएकी छन् । म फेरी पनि प्रश्न दोहोर्‍याउँछु—के नेपालमा नैतिकताको खडेरी परेकै हो त ?

जेन-जी पुस्तालाई सावधान र सचेत रहन सुझाव :

प्रतिगामी, गणतन्त्र विरोधी र विदेशी स्वार्थले पहिले नै नेपाली राष्ट्रियतालाई कमजोर पारिरहेका छन् र अर्थतन्त्रलाई जर्जर बनाइरहेका छन् । त्यो क्रम जारी छ ।

नेपालको प्रतीक चिह्न- सरकारी लोगो सच्याई नेपालको राजनीतिक तथा प्रशासनिक नक्साको चुच्चे खण्ड लिपुलेक, लिम्पियाधुरा समेटेको नक्शा विद्यालयका पाठ्यपुस्तकहरूबाट हटाउने प्रयासहरू भइ नै रहेका छन् । जेन-जी युवाहरूले यस्ता षडयन्त्रप्रति सचेत भइरहनुपर्छ र नेपालको भूसार्वभौमिकता — लिपुलेकदेखि लिम्पियाधुरा र सुस्ता रक्षा गर्न सधैँ जागरूक रहनुपर्दछ ।

भ्रष्ट प्रणाली सुधार्ने, संस्थागत बेइमानीलाई दण्ड दिने र नेपालको गौरव कायम राख्ने जिम्मेवारीअब युवाको काँधमा आएको छ ।तर जेन-जीको आवरणमा फेरि पनि अपराधी, उग्रवादी वा राष्ट्रविरोधी ट्रोजन एजेन्टहरूद्वारा रोटी सेक्ने खतरा रहन्छ । नेपालको अखण्डता, स्वतन्त्रता र अस्मिता बचाउनका लागि सबै समूहका युवापुस्ताहरूले नैतिकता, विवेक, र देशप्रेमको बत्ती आम नेपाली जनताबीच निरन्तर जगाइराख्नु पनि उत्तिकै जरुरत पर्दछ ।

नाति ऊमेरका जेन-जीहरू, तिमीहरूको सरकार आयो भने पहिलो काम कम्तिमा तीन उद्योग पुनर्स्थापना वा स्थापाना गरेर मात्र नकाबधारीलेहरू ध्वस्त बनाएका सरकारी संरचना पुनर्रस्थापानामा लाग्नु होला ल !