Live on
Your Voice, Your Power
‘एकपटक मेरा मित्रहरूले मलाई वेश्यालयको गल्लीमा पनि लगे । त्यहाँ मलाई राम्रो कुरा गरेर एउटी
स्वामी विवेकानन्द विदेश भ्रमणमा थिए । स्वागतका लागि मानिसको लाइन लागेको थियो । विदेशीले स्वामीततर्फ
मिश्रको एक बिहानी। एक युवा डाक्टर सानो पोको बोकेर उभिइरहेका थिए। त्यो पोको भित्र कुनै
स्वर्गको एक भव्य रेष्टुराँमा एकदिन विचित्रको घट्ना घट्यो। त्यसदिन रेष्टुराँको दायाँ दिशातिर एउटा कुनामा यस
बाँस र तामा परस्पर गफिँदै थिए। तामा : बा ! म आकास छेड्छु। बाँस :
एउटा चील र परेवाको घनिष्ट मित्रता थियो। परेवा ज्यादै वृद्ध थियो भने चील जवान। बुढो
मेक्सिकोबाट तीन जना युवा कार लिएर न्युयोर्क घुम्न गए। त्यहीँबाट उनीहरुले एउटा होटेलको ९० औं
भारतको गुजरातका एक वकिल अदालतमा बहस गरिरहेका थिए। त्यही समय गाउँमा रहेकी पत्नी सिकिस्त बिरामी
अंकहरूको घर सल्लाह चल्दै थियो। कुनै कुरामा चित्त नबुझेर ९ ले बायाँ तर्फको ८ अंकलाई
बाबु : हेर, न छोरी खातापिता, पढाइमा तीक्ष्ण एउटा शाखा अधिकृतको कुरा आको थियो। छोरी
बाघले जंगलमा गरेको भव्य विवाहमा नबोलाएको झोंकमा एउटा मुसालाई बाघको सेखी झार्ने सनक चढेछ। सेखी
२०११ सालमा राजा त्रिभुवनले कवि लक्ष्मीप्रसाद देवकोटालाई राजनीतिक बुद्धिजीवी छनोट गरी सल्लाहकार सभाको सदस्य बनाएका
‘ओहो सुवर्णशम्शेर कत्रो धनी मानिस कलकत्तामा तपाईंले देख्नु नै भएको छैन । भान्छाघर जहाँ चौबीसै
सरकारी संयन्त्रमा पँजनीका विषयमा दलका शीर्ष नेताको बैठक प्रधानमन्त्रीको सरकारी निवास बालुवाटारमा बसिरहेको थियो। चुरो
हिटलरका तीन विशिष्ट साथी थिए। जसको सल्लाहमा उनी चल्थे। मसी पनि तीनै रंगको प्रयोग गर्थे।
एकदिन बादशाह अकबरले राजसभा बोलाएर भारदारहरुलाई प्रश्न गरे– ‘ल भन दिल्लीमा कागको संख्या कति होला