काठमाडौं- संघीय राजधानीमा बसेर सुदूरपूर्व इलामको उपचुनावबारे लेख्नु चुनौतीपूर्ण मात्र छैन, जोखिमपूर्ण पनि उत्तिकै छ । काठमाडौंमा बसेर विगतको चुनावको गणित राम्रैसँग केलाउन सकिन्छ तर मतदाताको परिवर्तित मनलाई छाम्न सकिँदैन ।
पोहोर सालको गणित मात्र हेर्ने हो भने प्रतिनिधिसभा सदस्यका लागि बैशाख १५ गते हुने इलाम–२ को चुनावमा एमाले उम्मेद्वार सुहाङ नेम्वाङको जित निश्चित छ भनेर लेखे हुन्छ । किनभने, पोहोर सुवास नेम्वाङले गठबन्धन नै नगरी चुनाव लड्दा एक्लै ३० हजार मत ल्याएका थिए ।
कांग्रेस र माओवादी मिल्दा डम्बर बहादुर खड्काले २९ हजार मत पाएका थिए । अहिले माओवादीले एमालेका सुहाङलाई सघाउने निर्णय गरिसकेको छ । जबकि माओवादीसँग ५ हजार १५३ समानुपातिक भोट छ ।
तर, नेपालको पछिल्लो चुनावी स्थिति हेर्दा पुरानो गणित काम लाग्न छाडिसकेको छ । पहिलो वा दोस्रो ठूलो दलले हैन, नामै नसुनेको नयाँ उम्मेवारले जित्ने नजिर पनि विगतको निर्वाचनले बनाइसकेको अवस्था बिर्सन मिल्दैन ।
केही तथ्य प्रमाणहरु हेरौं–
गणितीयको झूठको खारेजी
धरान उपमहानगरपालिकाका तत्कालीन मेयर, एमाले नेता तारा सुब्बाको निधनपछि त्यहाँ ०७६ मंसिर १४ गते उपचुनाव भयो । एमालेका सुब्बाले एक्लै लडेर कांग्रेसलाई ४ हजारको मतान्तरले हराएका थिए ।
एमाले ०७६ को उपचुनावमा झन् बलियो थियो । किनभने, एमाले र माओवादी एकता भएर नेकपा बनेको थियो । एमाले एक्लैले ठूलो मतान्तरले हराएको विचरा कांग्रेसले उपचुनावमा एमाले–माओवादी दुबैको सामना गर्नुपर्यो ।
तर, ०७६ को उपचुनावमा एमाले–माओवादी मिलेर बनेको नेकपाका उम्मेदवार अचम्मसँग हारे, कांग्रेसका तिलक राईले जिते । धरानमा ०७४ को चुनावी अंकगणित ०७६ मा खारेज भयो ।
धरानमै अर्को पनि रोचक उदाहरण छ ।
उपचुनाव भएको तीन वर्षपछि ०७९ मा स्थानीय चुनाव भयो । कांग्रेस, माओवादी र एकीकृत समाजवादी सबैले गठबन्धन कसेर मेयरमा कांग्रेसका किशोर राईलाई उभ्याए । धरान हाम्रो गढ हो, एक्लै जितिन्छ भन्दै एमाले पनि मैदानमा खडा भयो । तर, ऋषि धमलाले चुनावी बहस कार्यक्रममा ल्याउनसमेत अयोग्य सम्झेका स्वतन्त्र उम्मेदवार हर्क साम्पाङले २० हजार ८२१ मत ल्याएर कांग्रेस–एमालेलाई धुलो चटाइदिए ।
धरानको ०७६ को उपचुनावमा एक्लै नेकपालाई हराएको कांग्रेसका उम्मेदवार किशोर राई माओवादीले सघाउँदा पनि १६ हजार ५९ मतमा खुम्चिएर दोस्रो भए । एमाले त झनै लुँडोको गोटी जसरी तेस्रो स्थानमा खस्यो ।
अन्ततः धरानमा ०७६ को गणित ०७९ मा काम लागेन । ०७४ को अंकगणित त कता पुग्यो कता । चुनावमा पुराना गणितहरु उल्टिएका उदाहरण प्रशस्तै छन्, ती सबैको चर्चा गरीसाध्य छैन ।
काठमाडौं महानगरपालिकाकै गणित हेर्ने हो भने विश्लेषकहरु कांग्रेस र एमालेले ०७४ मा पाएको भोट जोडेर बसिरहेका थिए । नतिजा आउँदा कांग्रेसकी सिर्जना सिंह ३८ हजार ३४१ मतका साथ दोस्रो बनिन् । बडो हल्ला गरिरहेका एमालेका केशव स्थापित तेस्रो स्थानमा झरे ।
पुरानो गणित–सणित केही नभएका बालेन्द्र शाह नेपाली कांग्रेसको भन्दा झण्डै दोब्बर, अर्थात ६१ हजार ७६७ मतका साथ विजयी बने । काठमाडौंले पनि धरानमा जस्तै चुनावी गणितको भ्रमलाई भत्कायो । तर, त्यहीँनेर उपमेयरमा भने पुरानै दल नेकपा एमालेकी सुनिता डंगोल बालेन्द्रको भन्दा करिब ७ हजार बढी अर्थात्, ६८ हजार ६१२ मत ल्याएर शानदार रुपमा विजयी बनिन् ।
यी सबै परिघटनालाई हेर्ने हो भने अहिले इलाम–२ मा कसले चुनाव जित्ला भनेर चर्चा गर्नका लागि ०७९ को गणितको सहारा लिइयो भने त्यसले बिताइदिन सक्छ ।
कतै एमालेका सुहाङ नेम्वाङ वा कांग्रेसका डम्बर खड्का पुरानै गणित जोडेर बसिरहेका त छैनन् ? त्यसो हो भने उनीहरु केशव स्थापित र सिर्जना सिंहजस्तै नबन्लान् भन्न सकिन्न ।
गणितज्ञले भनेकै छन्, झूठ तीन प्रकारका हुन्छन् : सामान्य झूठ, सफेद झूठ र गणितीय झूठ । नेपालको परिवेशमा विगतको चुनावी नतिजा वर्तमानका लागि ‘गणितीय झूठ’ शिवाय अर्थोक केही पनि हैन । तपाईले चितवन, तनहुँ, काठमाडौं, ललितपुर, जहाँसुकैको चुनावमा हेर्दा पनि यो तथ्य पुष्टि हुन्छ ।
एमाले उम्मेदवार सुहाङ नेम्बाङ
पुरानो अंकगणितका आधारमा नयाँ परिणाम आकलन गर्न सकिँदैन भनिरहँदा पुरानो चुनावी अंकगणितलाई पूरै बिर्सनचाहिँ सकिँदैन । कुन स्थानीय तहमा कुन दलको अवस्था कस्तो छ, त्यहाँका आवश्यकता के छन् र कस्तो रणनीति अपनायो भने जितिन्छ भन्ने बारे उम्मेदवारहरुलाई रणनीति तय गर्न पुरानो चुनावी डाटा अवश्य चाहिन्छ । खाली त्यसमा कतिसम्म भर गरेर बस्ने भन्ने मात्र मुख्य प्रश्न हो ।
अब इलाम क्षेत्र नम्बर–२ को पुरानो स्टोरीतर्फ लागौं –
४२ वडामा समेटिएको भूगोल
इलाम क्षेत्र नम्बर–२ मा फाकफोकथुम, मासेबुङ र चुलाचुलीहित तीनवटा गाउँपालिका समेटिएका छन् ।
९ वटा वडा रहेको देउमाई नगरपालिकाको पूरै भूभाग यो क्षेत्रमा पर्छ ।
माई नगरपालिकाका वडा नम्बर ६, ७ र ८ वडामात्रै यो क्षेत्रमा समेटिएको छ ।
त्यस्तै, १२ वटा वडा रहेको जिल्ला सदरमुकाम इलाम नगरपालिकाको वडा नम्बर १० बाहेक सबै वडाहरु यो क्षेत्रमा पर्छन् । अर्थात् यो निर्वाचन क्षेत्र इलाम सदरमुकामका मतदाताको सेन्टिमेन्टसँग जोडिएको स्थान हो ।
यो निर्वाचन क्षेत्रमा कुल ४२ वडा छन् । यीमध्ये ०७९ को स्थानीय चुनावमा नेपाली कांग्रेसले बहुमत अर्थात् २२ वटा वडामा जित निकालेको थियो भने एमालेले १७ वडा जितेको थियो । माओवादी, जनमुक्ति र संघीय लोकतान्त्रिक राष्ट्रिय मञ्च (लिम्बुवान) ले एक– एक वटा वडाहरु जितेका थिए ।
मतदाता १ लाख बढी, खस्ने भोट लगभग ६५ हजार
कांग्रेस उम्मेदवार डम्बर बहादुर खड्का
०७९ को चुनावमा इलाम क्षेत्र नम्बर २ मा कुल १ लाख १५ हजार ३४२ मतदाता थिए । अहिले त्यसमा ४२२ मतदाता थपिएका छन् ।
सवा लाख मतदाता भए पनि गत चुनावमा ६९ हजार ४८१ जनाले मात्रै मतदान गरेका थिए । त्यसमध्ये २ हजार ५९६ मत बदर भएको थियो । सदरमत ६६ हजार ८८५ मत थियो । यसमध्ये झण्डै आधा अर्थात् ३० हजार २० मत सुवास नेम्वाङले पाएका थिए । अर्को आधाजति कांग्रेसका डम्बरले लगेका थिए । त्यस बाहेक अरुतिर धेरै मत खासै बाँडिएको थिएन ।
अहिलेको मध्यावधिमा पनि करिब ६०–६५ हजार मत खस्न सक्ने र त्यो कांग्रेस, एमाले, रास्वपा र पहिचानवादी दलमा छरिने हुनाले २२/२५ हजार मत ल्याउनेले चुनाव जित्ने स्थानीय नेताहरुको दाबी छ ।
०७९ को प्रतिनिधिसभा
प्रतिनिधिसभाको चुनाव ०७९ मा एमालेका सुवास नेम्वाङले ३० हजार २० मत पाउँदा कांग्रेसका डम्बरबहादुर खड्काले माओवादीको समेत जोडेर २९ हजार ९०६ मत पाएका थिए । समानुपातिकतर्फ भने एमालेले २६ हजार ५६२ मत मात्रै पाएको थियो । यसको अर्थ, सुवास नेम्वाङको व्यक्तित्वले ४ हजार भोट बढी तानेको थियो ।
स्व. सुवासचन्द्र नेम्वाङ
कांग्रेसको पनि प्रत्यक्षमा भन्दा समानुपातिकमा कम भोट खसेको थियो । कांग्रेसले प्रत्यक्षमा २९ हजार ९०६ भोट पाउँदा समानुपातिकमा २२ हजार ३३३ मत मात्र खसेको थियो ।
माओवादी र एकीकृत समाजवादीले नेपाली कांग्रेसलाई सघाएका थिए । तथापि गठबन्धनविरुद्ध एक्लै उभिएका एमाले नेता सुवास नेम्वाङले चुनाव जिते ।
एमालेको जितमा चारवटा पक्षले भूमिका खेलेको थियो– एमालेको बलियो जनाधार, नेम्वाङको ‘टावर पर्सनालिटी’, मासेबुङका किरात धर्मगुरु आत्मानन्द लिङदेनको ‘ग्रिन सिग्नल’ र कांग्रेसको एउटा गुटले पार्टीलाई अन्तरघात गरेर सुवास नेम्वाङलाई दिएको साथ
एमालेको जितमा चारवटा पक्षले भूमिका खेलेको थियो– एमालेको बलियो जनाधार, नेम्वाङको ‘टावर पर्सनालिटी’, मासेबुङका किरात धर्मगुरु आत्मानन्द लिङदेनको ‘ग्रिन सिग्नल’ र कांग्रेसको एउटा गुटले पार्टीलाई अन्तरघात गरेर सुवास नेम्वाङलाई दिएको साथ ।
इलाम २ बाट माओवादीले ०७९ सालमा समानुपातिकतर्फ ५ हजार १५३ मत पाएको थियो । एकीकृत समाजवादीको समानुपातिक मत ५८६ मात्रै खसेको थियो ।
यहाँ जसपाको प्रत्यक्षतर्फको मत ७२४ थियो भने समानुपातिकमा उसले ९०६ मत ल्याएको थियो ।
मंगोल नेशनल अर्गनाइजेसनले प्रत्यक्षमा १ हजार ३६३ र समानुपातिकमा १ हजार ६६१ मत पाएको थियो । यहाँको चुनावी हारजितमा मंगोल नेशनल अर्गनाइजेसनको मतले पनि अर्थ राख्न सक्छ । जसपा र लिम्बुवानको हकमा पनि यही कुरा सत्य हो ।
पहिचान पक्षधर दल संघीय लोकतान्त्रिक राष्ट्रिय मञ्च ( लिम्बुवान) ले गत चुनावमा यहाँ प्रत्यक्षतर्फ ६८४ र समानुपातिकतर्फ दापसहितको खुकुरीमा १ हजार ३२९ मत पाएको थियो ।
त्यस्तै, राष्ट्रिय जनमुक्ति पार्टीको घरमा प्रत्यक्षतर्फ १ हजार २७२ मत खस्दा समानुपातिकमा १ हजार ४१३ मत परेको थियो ।
यस क्षेत्रबाट गत चुनावमा जनमत पार्टीले १२४, नागरिक उन्मुक्तिले २० र नेमकिपाले ७ मत पाएका थिए । अहिले पनि उनीहरुको उपस्थिति अर्थपूर्ण देखिँदैन । राप्रपाको मत पनि खासै धेरै छैन ।
हेर्नुहोस् ०७९ चुनावमा इलाम २ मा खसेको समानुपातिक मत–
माङसेबुङ फ्याक्टर
यसपालिको उपचुनावमा जनमुक्ति र लिम्बुनानको मत पहिचानवादी उम्मेदवार डकेन्द्र थेगिमले तान्ने अनुमान गर्न सकिन्छ । त्यस्तै माङसेबुङका किरात धर्मावलम्बीको मत पनि केही थेगिमतिर र केही अन्यत्र छरिने जोखिम छ ।
डकेन्द्र आफैं लामो समय आत्मानन्द लिङदेनका सेवक भएर काम गरेका व्यक्ति हुन् । अहिले उनले राजीनामा दिएर उम्मेदवारी दिएका छन् । तथापि आत्मानन्दका सबै समर्थकहरुले डकेन्द्रलाई सघाउने–नसघाउने खुलिसकेको अवस्था छैन । तर, यत्तिचाहिँ अहिले नै भन्न सकिन्छ, माङसेबुङबाट सुवास नेम्वाङले जति भोट पाएका थिए, सुहाङले त्यो भन्दा कमै पाउने सम्भावना छ । यसको कारण हो, किरात धर्मावलम्बी डकेन्द्रको उम्मेदारी ।
इलाम क्षेत्र नम्बर २ मा धर्मगुरु आत्मानन्द लिङदेनका समर्थकहरुसँग कति भोट छ ? यसको यकिन आँकडा छैन । तर, किरातहरुको पवित्रस्थल माङ रहेको माङसेबुङको वडा नम्बर ५ को वडाध्यक्ष राष्ट्रिय जनमुक्ति पार्टीले जितेको तथ्यबाटै उनीहरुको प्रभाव आकलन गर्न सकिन्छ । यो वडामा २ हजारभन्दा बढी मतदाता छन् ।
उता चुलाचुली गाउँपालिकाको वडा नम्बर २ पनि विगतमा पहिचानवादीहरुको गढ हो । करिब ४ हजार मतदाता रहेको सो वडामा वग चुनावमा लिम्बुवानले वडाध्यक्ष जितेको थियो, अहिले ती वडाध्यक्ष डकेन्द्रको पक्षमा खुलेका छन् ।
पहिचान पक्षधर स्वतन्त्र उम्मेदवार डकेन्द्र थेगिम
यी सबै दृष्टान्तले इलामको राजनीतिमा पहिचान पक्षधर उम्मदेवारहरुले राजनीतिक अर्थ राख्छन् । लिम्बुवान, राष्ट्रिय जनमुक्ति पार्टी, किरात धर्मगुरु र यहाँ रहेको जनजातिहरुको बाहुल्य बसोबास आदि पक्षहरु पहिचानवादी उम्मेदवार डकेन्द्रका लागि अनुकुल पाटो हो ।
मंगोल नेशनल अर्गनाइजेशनले भने जातीय राज्यलाई समर्थन नगर्ने भएकाले पहिचान पक्षधरलाई खुलेर सघाउँछ या सघाउँदैन, टुंगो छैन । तर, उसको मतले पनि यहाँ अर्थ राख्छ ।
यसै साता माङसेबुङमा स्वतन्त्र उम्मेदवार डकेन्द्रको चुनावी सभा भयो । त्यहाँ धरानका मेयर हर्क साम्पाङ बसमा समर्थकहरु लिएर पुगेका थिए । कार्यक्रममा धन्किएको गीतमा धुमधामसँग नाचेर उनी धरान फर्किए । हर्कले पहिचान पक्षधर स्वतन्त्र उम्मेदवार डकेन्द्रलाई सघाउने र जिताउने घोषणा गरे । हर्क साम्पाङको समेत समर्थन पाएपछि डकेन्द्रलाई कमजोर उम्मेदवार मानिहाल्ने अवस्था छैन ।
रवि लामिछाने फ्याक्टर
इलाम–२ मा जसरी पहिचान पक्षधरहरुले अन्य पार्टीलाई असर पार्ने र उस्तै परे जितका लागि दख्खल दिने रणनीति बनाइरहेका छन्, रवि लामिछाने नेतृत्वको राष्ट्रिय स्वतन्त्र पार्टी पनि पुरानो गणितलाई सम्झेर उत्साहित छ । माओवादीलाई दिँदै आएको नैतिक समर्थन छाडेर पत्रकार मिलन लिम्बु यहाँ रास्वपाको उम्मेदवार बनेका छन् ।
आफू स्थानीय लिम्बु समुदायकै भएको र रास्वपाप्रति देशव्यापी लहर देखिएको अवस्थामा मिलनले पुरानो ४ हजार मतमा अरु थपेर जित्ने इरादा राखेको देखिन्छ । आफू पूर्वमाओवादी भएकाले माओवादीको भोट पनि सबै सुहाङतिर नगएर घण्टीतिर आउन सक्ने मिलनको आकलन देखिन्छ ।
रास्वपा उम्मेदवार मिलन लिम्बु
यस क्षेत्रबाट गत चुनावमा राष्ट्रिय स्वतन्त्र पार्टीका उम्मेदवार प्रकाश सापकोटाले १ हजार ३८० मत मात्रै पाएका थिए । तर, समानुपातिकतर्फ भने घण्टीमा ४ हजार ६८६ मत परेको थियो । यही मतलाई आधार बनाएर रास्वपाले चुनाव जित्ने दाबी गरेर मिलनलाई उम्मेदवार बनाएको छ ।
तर, कांग्रेस र एमालेसँग असन्तुष्ट मतदाताहरुको मत रास्वपामा मात्रै डोलायमान हुने स्थिति छैन । किनभने पहिचानवादी स्वतन्त्र उम्मेदवार डकेन्द्रको भोट बैंक पनि तिनै पुराना पार्टीहरु (कांग्रेस, एमाले, माओवादी) नै हुन् ।
नयाँ मतदाताको यो संख्या ४२२ मात्र हुने खासै ठूलो परिवर्तन होइन । ती नयाँ मतदाता पनि सबै नयाँ शक्तितिरै जान्छन् भन्न सकिँदैन । त्यसैले जित निकाल्नका लागि नयाँ उम्मेदवारले पनि पुरानै मतदाताहरुको मन बदल्न सक्नुपर्ने हुन्छ । यो असम्भव छैन तर चुनौतीपूर्ण छ ।
प्रदेशतर्फको अंकगणित
प्रदेशतर्फको परिणाम हेर्ने हो भने २०७९ को चुनावमा इलाम क्षेत्र नम्बर २ को (क) नेपाली कांग्रेसका गोविन्द गिरीले १६ हजार ६५८ मतका साथ एमालेका गणेश बराललाई पराजित गरेका थिए । एमालेका बरालले १५ हजार ४४७ मत पाएका थिए । यस प्रदेश निर्वाचन क्षेत्रमा जसपाले ४४६, मंगोल नेशनल अर्गनाइजेसनले १५३५, जनमुक्ति पार्टीले ४३३ र राप्रपाले ९७४ मत ल्याएका थिए ।
प्रदेशसभा निर्वाचन क्षेत्र (क) मा इलाम नगरपालिकाका ११ वटा वडाहरु र देउमाई नगरपालिका समेटिएको छ ।
त्यस्तै, (ख) निर्वाचन क्षेत्रबाट एमालेका रामबहादुर मगर १३ हजार ७५४ मतका साथ प्रदेशसभा सदस्यमा निर्वाचित भएका थिए भने कांग्रेससँगको सहकार्यमा माओवादीका हर्क लावतीले ११ हजार १६७ मत पाएका थिए । यहाँ संघीय लोकतान्त्रिक मञ्च (लिम्बुवान) ले २०५४, जनमुक्ति पार्टीले १४१५, जसपाले ७९८, मंगोल नेशनल अर्गनाइजेसनले ७९३ र राप्रपाले ५७५ मत पाएको देखिन्छ ।
प्रदेशसभानिर्वाचन क्षेत्र (ख) मा फाकफोकथुम, मासेबुङ र चुलाचुली गाउँपालिकाका साथै माई नगरपालिकाका वडा नम्बर ६, ७ र ८ समेटिएका छन् ।
प्रदेशतर्फको समानुपातिक मत हेर्दा इलाम–२ मा एमालेको २७ हजार, कांग्रेसको २३ हजार, माओवादीको ४ हजार, जसपाको १ हजार, मंगोल नेशनल अर्गनाइजेशनको १९२२, जनमुक्ति पार्टीको १५८० र राप्रपाको १७०० मत देखिन्छ ।
स्थानीयतहको अवस्था
इलाम नगरपालिकाका ११ वटा वडाहरु मध्ये गत स्थानीय चुनावमा नेपाली कांग्रेसले ८ वटा र एमालेले ३ वटा वडाध्यक्ष जितेका थिए । वडा सदस्यहरु सबै जोड्दा कांग्रेसले ५० र एमालेले १० स्थान जितेको देखिन्छ ।
कुल ३६ हजार ७३० मतदाता रहेको इलाम नगरपालिकाको मेयरमा १३ हजार मतका साथ कांग्रेसका केदार थापा विजयी भएका थिए भने एमालेका धिरेनकुमार चेम्जोङले साढे १० हजार मत पाएका थिए । उपमेयरमा पनि कांग्रेसको १३ हजार र एमालेको १० हजार मत आएको थियो । ०७९ को स्थानीय चुनावका आधारमा हेर्ने हो भने इलाम नगरपालिकामा एमाले भन्दा कांग्रेस केही बलियो देखिन्छ ।
डम्बरको उम्मेदवारी : सुवाससँग टेस्ट, सुहाङसँग फाइनल
परीक्षणको कसीमा सुहाङ : विरासतमा रमाउने कि विश्वास कमाउने ?
चुलाचुली गाउँपालिकामा ६ वटा वडा छन् । तीमध्ये कांग्रेसले ५ वटा र संघीय लोकतान्त्रिक राष्ट्रिय मञ्चले एउटा वडा जितेको तथ्यांक छ । यहाँ एमालेले एउटै पनि वडाध्यक्ष जितेको छैन । तर, पाँचवटा वडामा उसले दोस्रो स्थानमा रहेर कांग्रेसलाई टक्कर दिएको छ । दापभित्रको खुकुरी अर्थात संघीय लोकतान्त्रिक राष्ट्रिय मञ्च (लिम्बुवान) ले जितेको वडा नम्बर १ मा भने कांग्रेस दोस्रो र एमाले तेस्रो स्थानमा थिए ।
चुलाचुली गाउँपालिकाको अध्यक्षमा नेपाली कांग्रेसका राजेन्द्र केरुंग ६६५० मतका साथ विजयी हुँदै गर्दा एमालेका ओमनारायण खनालले ३७५५ मत पाएका थिए । उपाध्यक्षमा एमालेकी दिलकुमारी लिम्बु ४४५० मत पाएर विजयी बनेकी थिइन् भने माओवादीका शुकबहादुर लावतीले ३४४२ मत पाएका थिए । कांग्रेसले जितेका वडा संख्या र अध्यक्षको मत हेर्दा चुलाचुलीमा पनि कांग्रेस नै बलियो देखिन्छ ।
कुल ७ वटा वडा रहेको फाकफोकथुम गाउँपालिकामा गत स्थानीय चुनावमा अध्यक्ष र उपाध्यक्ष दुबै नेकपा एमालेले जितेको थियो । पालिका अध्यक्षमा कांग्रेस र एमालेको मतान्तर करिब ५ सयको मात्र थियो । उपाध्यक्षमा कांग्रेसले भन्दा एमालेले करिब एक हजार बढी मत ल्याएको थियो । ७ वटा वडामध्ये कांग्रेसले चारवटा र एमालेले तीनवटा जितेका थिए । यहाँका वडा नम्बर १, २, ४ र ७ मा कांग्रेसले जितेको थियो भने वडा नम्बर ३, ५ र ६ एमालेले जितेको थियो ।
मासेबुङ गाउँपालिकाका ६ वटा वडामध्ये गत स्थानीय चुनावमा एमालेले चारवटा वडा जितेको थियो भने माओवादी र जनमुक्ति पार्टीले एक–एकवटा वडा जितेका थिए । पालिका अध्यक्षमा एमाले र उपाध्यक्षमा जसपाले जितेका थिए । कांग्रेस करिब ४ सय मतले एमालेभन्दा पछि परेको थियो । कुल मतदाता साढे १२ हजार रहेको यो पालिकामा नेकपा एमाले अपेक्षाकृत रुपमा कांग्रेसभन्दा बलियो देखिन्छ ।
मासेबुङका कुल ६ वटा वडामध्ये कांग्रेसले एउटा पनि जितेको थिएन । एमालेले चारवटा र माओवादी तथा जनमुक्ति पार्टीले एक–एकवटा वडा जितेका थिए । एमालेले वडा नम्बर १, २, ४ र ६ जितेको थियो भने माओवादीले वडा नम्बर ३ र जनमुक्तिले वडा नम्बर ५ मा जित निकालेका थिए ।
देउमाई नगरपालिकामा जम्मा ९ वटा वडा छन् । गत स्थानीय चुनावमा यहाँ एमालेले पाँचवटा र कांग्रेसले चारवटामा जित निकालेका थिए । कांग्रेसले वडा नम्बर ३, ६, ७ र ९ मा जितेको थियो भने बाँकी पाँचवटा एमालेले जितेको थियो । यो नगरपालिकामा कांग्रेस र एमाले नै मुख्य प्रतिस्पर्धी थिए । तर, यहाँ कांग्रेस भन्दा एमाले केही बलियो देखिन्छ । २५ हजार ८ सय भन्दा बढी मतदाता रहेको यस पालिकामा गत चुनावमा एमाले नेता सूर्यप्रसाद पोखरेलले ८६९५ मत ल्याएर जित्दा कांग्रेसका होमप्रसाद दुलाल करिब १ हजार मतले पछि थिए ।
माई नगरपालिकाका तीनवटा वडा मात्रै यस क्षेत्रमा पर्छन् । यीमध्ये दुईवटा (७ र ८) एमालेले जितेको थियो भने कांग्रेसले वडा नम्बर ६ मात्रै जितेको थियो । यहाँ पनि कांग्रेस र एमाले नै मुख्यप्रतिस्पर्धी थिए ।
प्रतिक्रिया